چاپ

ایران پرسمان - احسان نامه / بهمن سالروز درگذشت آقابزرگ علوی (1375)، داستان‌نویس معاصر است. علوی نویسندهٔ پرکاری بود و آثار داستانی و غیرداستانی و ترجمه فراوان دارد. علوی خودش یکبار در نظرسنجی مجله «راهنمای کتاب» سال4 شماره 3 (خرداد 1340) صفحه 209و210 دربارهٔ بهترین اثرش اینطوری نوشته بود:
"هیچ یک از آثار خودم را نمی‌پسندم. هر یک از آنها دارای معایب و نقایصی است که سازنده آنها بهتر از هر کس دیگر آنها را می‌بیند و بازمی‌شناسد. یقین دارم اگر قهرمانان مخلوق من زبان گویا داشتند ایرادهای فراوان به من می‌گرفتند. حق هم داشتند و اگر من آثار خود را منتشر نکرده بودم امروز بی‌رحمانه با قلم سرخ به جانشان می‌افتادم و سر و دست می‌شکستم. اما دیگر دیر شده است. آثار من از خالقشان انتقام می‌کشند. داغ آنها به صورت من خورده است و من نویسندهٔ آنها هستم.
از یک اصل کلی گذشته «چشمهایش» را بیشتر از دیگران می‌پسندم. با وجود بعضی خطوط ناشیانه‌ای که در قیافه‌های فرنگیس و ماکان دیده می‌شود هنوز هم من عاشق زیبایی این زن هستم و به یک‌دندگی استاد احترام می‌گذارم. به نظرم چوب‌بست تمام داستان استوار و پابرجاست.
این کتاب چه در ایران و چه در اروپا مکرر مورد انتقاد قرار گرفته است و اغلب منقدین نظر خطاپوش داشته‌اند و کمتر ایراد به پایه‌های داستان گرفته‌اند.
استقبال خوانندگان نیز نظر مرا تأیید می‌کند. تا آنجا که من اطلاع دارم این کتاب در عرض ده سال چهار بار در ایران منتشر شده است و تعداد نسخ آن در اروپا تا سال 1962 به صدهزار خواهد رسید.
من سعی کرده‌ام در «چشمهایش» یک خاصیت نژاد خودمان را که نتیجهٔ موقع جغرافیایی و سیاسی و اقتصادی ایران است و کوشش پایان‌ناپذیر مردم کشورمان را در طلب کمال و جمال و ستیز با معاندین بیان کنم. این آرزوی من بوده است."