چاپ

ایران پرسمان - صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
یکی از مهم‌ترین و در نوع خود عجیب‌ترین وقایع سال‌98، سقوط هواپیمای اوکراینی در حوالی فرودگاه امام خمینی؟ره؟ بود. حادثه‌ای که تاثیری شگرف بر افکار عمومی جهان گذاشت و باعث شد تا روند کلی حوادث در منطقه که پس از ترور سردار سلیمانی به‌طور عجیبی به نفع ایران در حال پیشروی بود، به حاشیه برود و شرایط را برای جمهوری اسلامی ایران شکننده کند.
پاسخ سپاه به جنایت آمریکایی‌ها
ترور سردار قاسم سلیمانی و همراهانش در روز 13‌دی‌ماه‌98 به دست نیروهای نظامی آمریکا در حوالی فرودگاه بغداد، موجب شد تا سیر بعدی حوادث و اتفاقات در منطقه و ماورای آن، به نفع ایران رقم بخورد. قیام مردم مسلمان در سراسر جهان اسلام و مطالبه خونخواهی شهید سلیمانی، جمهوری اسلامی ایران را به طرز غیرقابل پیش‌بینی، در موضع پیش رونده‌ای قرار داد. با ترور سردار سلیمانی، همگان در سراسر جهان بر نگرش جمهوری اسلامی ایران که همواره آمریکا را دولتی تروریستی و جنایتکار می‌پندارد، صحه گذاشتند و برای اولین‌بار، برای همه روشن شد که واشنگتن، ملجأ و ماوای مشتی تروریست با ظاهری آراسته و پیراسته است. پس از این ماجرا، جمهوری اسلامی ایران خود را برای گرفتن انتقامی سخت از آمریکا دارای توجیه قانونی می‌دید. کمتر از یک هفته پس از آن ترور ناجوانمردانه، ایران در پاسخ گسترده موشکی، «عین‌الاسد» بزرگ‌ترین پایگاه نظامی ایالات متحده آمریکا در عراق را مورد حمله قرار داد به‌گونه‌ای که عواقب مالی و جانی غیر‌قابل جبرانی به گرده آمریکایی‌ها نهاده شد.
...و ناگهان هواپیمای اوکراینی
پیش از اقدام متهورانه سپاه در حمله به پایگاه عین‌الاسد، آمریکایی‌ها کارزار سخت ارعاب و تهدید علیه دولت و ملت ایران را به راه انداخته بودند با این مضمون که چنانچه تهران بخواهد
به ترور سردار سلیمانی پاسخ دهد، با مقابله به مثل واشنگتن مواجه خواهد شد. در چنین فضایی، روز چهارشنبه 18‌دی‌ماه خبر سقوط هواپیمای بویینگ737 خطوط هوایی اوکراین که به کشته‌شدن 176‌سرنشین آن شامل اتباع ایران، سوئد، کانادا، افغانستان، اوکراین (خلبان و خدمه پرواز اوکراین) و انگلیس شد، همه گوش‌ها و چشم‌ها را درگیر خود کرد. مسوولان جمهوری اسلامی ایران، ابتدا به ساکن برخی شائبه‌ها مبنی بر دست داشتن کشورمان در ساقط شدن این هواپیما را رد کردند؛ این در حالی بود که در پشت صحنه بنابر آنچه بعدها از سوی مقامات عالی‌رتبه کشورمان نقل شد، مجموعه نظام جمهوری اسلامی ایران مشغول بررسی و ارزیابی دقیق زوایای سقوط بود و پس از اطمینان از مقصربودن و طبق فرمان رهبر انقلاب، قرار شد تا روز شنبه 21‌دی‌ماه، ستادکل نیروهای مسلح در بیانیه‌ای به عامل انسانی در سقوط مزبور اذعان کند. در همان روز انتشار بیانیه، سردار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه نیز با برگزاری یک نشست خبری، تمامی مسوولیت حادثه تلخ سقوط هواپیما را به گردن گرفت. همان روز محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان، دلیل اصلی و ریشه‌ای این فاجعه را «ماجراجویی آمریکا» در منطقه عنوان کرد.
فاجعه‌ای با زوایای پنهان
با وجودی که جمهوری اسلامی ایران، رسماً و صراحتاً مسوولیت این سقوط را پذیرفت اما برخی زوایای حادثه، همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است. همان ایام، برخی گمانه‌زنی‌ها از احتمال نقش جنگ الکترونیک آمریکا در رقم خوردن سانحه هواپیمای اوکراینی در تهران خبر می‌دادند. شبهه دیگری که مطرح شد، احتمال نقش رژیم صهیونیستی در دستکاری سیستم هواپیمای اوکراینی را بازگو می‌کرد تا بتواند به رادار، علائم اشتباه صادر کند؛ یکی از نشانه‌هایی که در این زمینه مطرح شد، نحوه اطلاع‌رسانی برخی منابع صهیونیستی درباره سقوط بود. در خبری که روی یکی از این سایت‌ها منتشر شده بود، به صراحت آمده بود که هواپیمای اوکراینی سه هفته قبل از وقوع فاجعه در تهران، در فرودگاه «بن‌گوریون» تلاویو بوده است اما چنین نکته مهمی در بخش‌های انگلیسی بسیاری از سایت‌های عبری حذف شده بود.
با این حال و با وجودی که حجت‌الاسلام ذوالنور، رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس، سقوط هواپیمای اوکراینی بر اثر حمله سایبری را منتفی اعلام کرد، اما نهادهای عالی اطلاعاتی و امنیتی کشورمان، هیچ‌کدام درباره دلایل جانبی و مؤثر در سقوط این هواپیما، اظهار نظر رسمی نکردند. مبهم و کدربودن زوایای سقوط هواپیما، آنجایی بیشتر و جدی‌تر جلوه کرد که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی در نماز جمعه روز 27‌‌دی‌ماه، از لزوم بررسی برخی زوایای این حادثه سخن گفتند. ایشان در آن سخنرانی تاکید کردند: «در این حادثه ابهام‌هایی وجود دارد و باید پیگیری شود.»
همکاری نکردن آمریکا با ایران بر سر جعبه سیاه
یکی دیگر از عواملی که مبهم بودن و احیاناً مساله دست داشتن کشورهای متخاصم در سقوط هواپیما را تقویت می‌کند، اعمال فشار همه‌جانبه بر ایران برای تحویل جعبه سیاه هواپیماست. جمهوری اسلامی ایران به‌دلیل سوءظن به نیت طرف‌های غربی، تاکنون از ارائه جعبه به آن‌ها خودداری کرده و در عین حال خودش هم از امکانات لازم برای خواندن جعبه محروم است اما با این حال، به دفعات از غربی‌ها خواسته برای روشن شدن تکلیف محتویات اطلاعاتی جعبه در خاک کشورمان، این امکانات را در اختیار تهران قرار بدهند. در همین باره؛ محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان حدود یک ماه پیش در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ و در گفت‌وگو با شبکه «ان.بی.سی نیوز» با اشاره به استنکاف آمریکایی‌ها از دادن وسایل و ابزار لازم جهت خواندن جعبه سیاه، گفت: «ما بیش از هر کسی می‌خواهیم بدانیم چه چیزی داخل جعبه سیاه است. ایران برای استخراج اطلاعات از جعبه سیاه به نرم‌افزار، کابل‌ها و تجهیزات تخصصی از آمریکا یا دیگر کشورهای غربی نیاز دارد و ما از آن‌ها کمک خواسته‌ایم، چرا آمریکا کمکی به ما نکرد؟ این یک مسأله انسانی است. چرا آن‌ها نرم‌افزار را به ما ندادند؟ چرا تخصص آن را به ما ندادند؟» پیش از ظریف، سازمان هواپیمایی کشوری ایران نیز در دومین گزارش فنی خود درباره واقعه سقوط هواپیمای اوکراینی اعلام کرد که برای خواندن جعبه سیاه هواپیما، از آمریکا و فرانسه تجهیزات درخواست
کرده است .