چاپ

ایران پرسمان - باشگاه خبرنگاران / فهرستی از کتاب‌هایی را که در کتابخانه مقام معظم رهبری وجود دارد و از جمله منابع مطالعاتی ایشان است را در ادامه این گزارش بخوانید:
1- جامع الاحادیث الشیعه - مرحوم آیت الله بروجردی
جامع الاحادیث الشیعه کتابی به زبان عربی است که احادیث فقهی شیعه را دربردارد. کتاب با پیشنهاد آیت الله بروجردی از مراجع تقلید و به کوشش گروهی از شاگردان وی به‌ویژه اسماعیل معزی ملایری تألیف شد. نگارش کتاب در سال 1370ق، با هدف برطرف کردن برخی از نواقص کتاب وسایل الشیعه آغاز شد و در ادامه دیگر منابع روایی فقه شیعه نیز به آن افزوده شد.
جامعیت،تقطیع نشدن احادیث، باب‌بندی، ذکر آیات الاحکام و تفکیک احادیث فقهی از روایاتِ آداب و سنن از ویژگی‌های جامع احادیث شیعه دانسته شده است. نگارش کتاب در سال 1370ق آغاز و پس از ده سال نخستین جلد آن منتشر شد. جامع احادیث در مجموعه‌های 26 و 31 جلدی چاپ شده است. چاپ 31 جلدی آن با عنوان منابع فقه شیعه به زبان فارسی ترجمه شد.
2- کتاب ینابیع الحکمه -مرحوم اسماعیلی یزدی
ینابیع الحکمه، اثر شیخ عباس اسماعیلى یزدى، به زبان عربى در پنج جلد تألیف شد و یک مقدمه و متن دارد. متن کتاب که آیات و روایات را در برمی گیرد در دویست موضوع، به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده است. برخى از موضوعات، در فصول متعددى بیان شدند و در مجموع، کتاب پنجاه و یک فصل دارد.
مجموع اخبار بیان‌شده در کتاب، 10906 خبر است. برخى از این اخبار، بسیار مفصل و در حد چند صفحه و برخى، بسیار کوتاه و در حد چند کلمه است. اخبار مذکور در کتاب، از کتب حدیثى و روایى دیگر جمع‌آورى و تنظیم شده است. البته در ابواب مختلف کتاب، همه احادیثى که در کتب مربوطه موجود بوده، ذکر نشده است؛ بلکه آنهایى بیان شده که ضرورت داشته است. برخى از احادیث، به دلیل اهمیت، در مواردى تکرار شده‌اند. مؤلف، در ذیل بعضى از اخبار، کلمات و جملات نیازمند به توضیح را به‌صورت مختصر، تحت عناوین «بیان» و «اقول» شرح داده است.
3- کتاب علل الشرایع - شیخ صدوق
تعداد آثار علمی و نوشته‌های شیخ صدوق در موضوعات مختلف فقهی و غیرفقهی را تا سی صد اثر نوشته اند. کتاب علل الشرائع از آثار برگزیده شیخ صدوق است. این عالم بزرگ در سال 307 هـ ق در قم دیده به جهان گشود. کتاب حاضر در دو جلد با نام علل الشرایع به دانستنی‌های احکام خداوند می‌پردازد؛ مانند اینکه چرا آدم را آدم می‌گویند؟ چرا حوا را حوا می‌نامند؟ چرا وضو وضع شد؟ علت وضع قوانین اسلام چیست و ...؟ و صد‌ها سوال دیگر که در کتاب علل الشرایع به آن‌ها پاسخ داده می‌شود.
4- کتاب موسوعه امام رضا
کتاب موسوعه امام رضا علیه السلام مجموعه‌ای 8 جلدی به زبان عربی، تالیف آیت الله سید محمد حسینی قزوینی است که در نشر موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج) منتشر شد. جامع‌ترین اثری است که سخنان امام رضا علیه السلام را در هشت جلد به ترتیب موضوعی گردآورده است. موسوعه شصت و دو فصل در نه باب و یک خاتمه دارد.
5- کتاب الحیاه - علامه حکیمی
الحیاه کتابی 12 جلدی به زبان عربی، نوشته محمدرضا، علی و محمد حکیمی است. نگارش آن در سال 1353 ش آغاز و آخرین جلد آن در سال 1394ش منتشر شد. هدف نویسندگان ارائه سیمای اسلام و تشیع بر محور عدالت اجتماعی و آزادگی فردی بود و منبع اصلی آن را قرآن و حدیث گفته اند. احمد آرام شش جلد اول کتاب را به زبان فارسی ترجمه کرده است.
6- کتاب الکتب الاربعه - شیوخ کلینی،صدوق،طوسی
دوره دو جلدی کتاب الکتب الاربعه اثر شیخ صدوق، محمد بن حسن طوسی (شیخ طوسی) و محمد بن یعقوب کلینی است که در نشر انصاریان در سال 86 منتشر شد. کتب اربعه یا اصول اربعه، چهار مجموعه حدیثی شیعه است که بعد از قرآن کریم، منبع اصلی کلام و احکام شیعیان است. این کتاب‌ها عبارتند از کافی، تهذیب، استبصار و من لایحضر مشهورند. فقهای شیعه، اعتبار کلی کتب اربعه را پذیرفته اند.
7- کتاب سفینه البحار - شیخ عباس قمی
یکی از جوامع حدیثی شیعه و نوشته شیخ عباس قمی است. مؤلف با هدف ارائه فهرستی موضوعی و مرتب شده بر اساس الفبا، احادیث کتاب بحار الانوار مجلسی را در بیش از 1700 موضوع دسته‌بندی کرده است. چنانکه محدث قمی در مقدمه کتاب آورده، بسیاری از مطالب بحارالانوار در جای مناسب خود ذکر نشده اند؛ به همین دلیل به تالیف این مجموعه پرداخته تا پژوهشگران را در رسیدن به مقصود یاری کند.
موضوعات کتاب به ترتیب حروف الفبا و بر اساس ماده و ریشه ثلاثی مجرد موضوع مرتب شده است. خواننده به آسانی می‌تواند به بیش از 1700 موضوع دست یابد که هر کدام شامل مدخل‌های گوناگون و متعددی هستند. این اثر گزیده‌ای از بحارالانوار است که نویسنده آن کوشیده دستیابی به روایات را برای مراجعان آسان کند. مؤلف در یک موضوع به همان باب اکتفا نکرده و نکات مرتبط با موضوع مرتبط را از سراسر بخش‌های دیگر یافته و ارجاع داده است. در نگارش عناوین، تعبیر شناخته‌شده‌تر ذکر شده است؛ اگر اسم شخصی مشهور بوده، همان ذکر شده و اگر کنیه یا لقب مشهور بوده، اسم نیامده است.