چاپ

ایران پرسمان - استان سیستان و بلوچستان، با وجود تدوین و اجرای برنامه های توسعه زیرساخت ها و بهبود خدمات اجتماعی در سال های پس از انقلاب و تلاش های سازمان های مردم نهاد، همچنان در شاخص های اقتصادی و اجتماعی شرایط مطلوبی ندارد.

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، در دی سال 98، با تصویب شورای معاونین و دستور وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی معاونت اقتصادی و برنامه ریزی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ماموریت یافت سند سیاستی اقدامات ویژه کاهش محرومیت استان سیستان و بلوچستان را تدوین کند.
معاونت امور اقتصادی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در یک مطالعه جامع و پژوهشی، قابلیت های توسعه ای استان سیستان و بلوچستان در حوزه های مختلف اقتصادی و اجتماعی را بررسی و منتشر کرد. لینک گزارش
در این پژوهش ابتدا، شاخص های استان سیستان و بلوچستان در حوزه های مختلف توسعه انسانی، اقتصادی، اجتماعی و زیربنایی در مقایسه با سطح ملی مقایسه شده و پس از آن، مهم ترین قابلیت های استان به تفکیک شهرستان و با اولویت های برنامه ریزی در پهنه های استانی منطبق بر برنامه آمایش ، آورده شده است.
هدف نهایی این پژوهش بررسی شاخص های توسعه یافتگی استان سیستان و بلوچستان بر اساس آخرین داده های موجود و ارائه تصویری شفاف از شکاف توسعه ای این استان با سطوح ملی در حوزه های اقتصادی، اجتماعی و زیربنایی است.
بر اساس این پژوهش، استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی کشور، با توجه به مجاورت با دریای عمان، قرارگیری در مسیر کریدورهای بین المللی به ویژه محور شرق، 1400 کیلومتر مرز آبی و خاکی و استقرار در مسیر شاهراه ارتباطی ایران با شبه قاره هند و شرق آسیا از طریق اقیانوس هند از ظرفیت های بالقوه برای دستیابی به توسعه مبتنی بر تجارت خارجی،صادرات صنایع دریایی و شیلات برخوردار است.
یافته های این پژوهش همچنین نشان می دهد، سیستان و بلوچستان اگرچه طی دهه های گذشته در کانون توجه برنامه های توسعه بوده است اما همچنان از فقر و محرومیت رنج می برد و از منظر شاخص های مختلف اغلب در نامناسب ترین وضعیت در بین استان های کشور قرار دارد.
سیاستها و طرح های استخراج شده از این گزارش با همکاری سازمان برنامه و بودجه کشور در دستور کار ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی کشور قرار گرفته است.