يک زبانشناس آمريکايي با انتشار کتابي به بررسي علت اينکه چرا زنان غيبت کردن و مردان مشاجره با صداي بلند را دوست دارند، پرداخته است.

بيش از چند دهه است که زبانشناسان نشان داده اند بسياري از رفتارهاي قالبي وابسته به جنس در زمان صحبت کردن به طور قابل ملاحظه اي خود را نشان مي دهند.

به طوريکه براي مثال، در شرايطي که زنان صحبتهاي درگوشي و پچ پچ کردن را ترجيح مي دهند مردان با صداي بلند حرف مي زنند و درحالي که زنان پشت سر يکديگر غيبت مي کنند مردان به صورت رودرو با هم مشاجره مي کنند. مردان احساسات خود را از ديگران پنهان مي کنند درحالي که زنان با هر غريبه اي که در خيابان مي بينند درد دل مي کنند.

به اعتقاد بسياري از کارشناسان، اين تفاوتها تنها بازتابي از پيش انگاريهاي فرهنگي و سنتي ما درباره جنس ها است و جنبه واقعيت ندارد.

اين درحالي است که “جان ال. لوک”، استاد زبانشناسي کالج لهمن در نيويورک به تازگي کتابي با عنوان “دوئل ها و دوئت ها” را منتشر کرده و در آن به بررسي اين نکته پرداخته است که زنان و مردان به طور ريشه اي از روشهاي متفاوتي براي صحبت کردن استفاده مي کنند که به دليل روشهاي تربيتي آنها نيست بلکه اين تفاوتها در نيازهاي تکاملي آنها ريشه دارد.

اين زبانشناس در اين کتاب توضيح داده است که مردان براي به رخ کشيدن قدرت و توانايي استدلالي خود به زنان از کلام ستيزه جويانه “دوئل” استفاده مي کنند.

درحالي که زنان، الگوهاي گفتاري ملايم تري براي ارتباط برقرار کردن ميان خود به کار مي گيرند. اين روش، آنها را از برخوردهاي تهاجمي مردان حفظ مي کند.

به گفته “لوک”، اين الگويي است که به مدت هزاران هزار سال در تاريخ تکامل بشر ادامه داشته است.

اين زبانشناس در خصوص تفاوتهاي ميان کلام زنان و مردان توضيح داد: “زماني که زنان با همجنسان خود صحبت مي کنند به دنبال نقاط مشترک مي گردند بنابراين به طور مداوم کلام يکديگر را قطع مي کنند.

اين مسئله موجب مي شود که زنان به يکديگر براي به اتمام رساندن داستانها کمک کنند و در واقع آنها يک داستان را با همديگر مي سازند. اين بافت پيوندي در گروههاي زنان سبب مي شود که اطلاعات شخصي و صميمي درباره زندگي و روابط گوينده با ساير مردم به کل اعضاي گروه ارائه شود.

اين يک علامت مشخص از روشي است که زنان از آن براي صحبت با دوستان همجنس خود استفاده مي کنند و درواقع روش گفتار زنان يک الگوي دوئت (دو همصدايي) دارد.”

وي در خصوص تمايل زنان به غيبت کردن و شايعه پراکني گفت: “واژه شايعه (gossip) يک لحن تحقيرآميز دارد اما زنان از اين واژه در مفهوم يک کد اخلاقي جامعه استفاده مي کنند.

نتايج مطالعه اي که بر روي مفهوم شايعه يا سخن چيني انجام شد نشان داد که زنان سخن چين معمولاً درباره زناني که خانه داران بدي هستند، زناني که مادران بدي هستند و زناني که همسران خوبي نيستند غيبت و شايعه پراکني مي کنند. اين رفتارها هر يک از زنان را در يک جامعه تهديد مي کنند.

بنابراين زنان دليل بسيار خوبي دارند که درباره اين موضوعات صحبت کنند تا آنها را حل کنند. اما از آنجا که موضوعات مشابه براي مردان تهديد به شمار نمي آيد بنابراين آنها معمولاً غيبت نمي کنند.”

براساس گزارش ديلي ميل، “لوک” درباره تمايل مردان به گفتار برپايه الگوي دوئل گفت: “اگر شما دو مرد باشيد و براي مثال بخواهيد باهم حرف بزنيد احتمال بسياري وجود دارد که به همديگر کمي توهين کنيد و يا به روشي ستيزه جويانه با هم صحبت کنيد.

در واقع، مردان براي اينکه خود را تاتيرگذار نشان دهند تمايل دارند از واژگان درشت استفاده کنند. کاري که زنان هرگز و هرگز انجام نمي دهند.”