چاپ

ایران پرسمان - باشگاه خبرنگاران / در تاریخ ورزش جهان، کمتر کسی است که به اندازه محمدعلی کلی شهرت داشته‌باشد؛ با این‌حال شهرت وی تنها در عرصه ورزش نیست؛ در واقع مردم دنیا فقط به خاطر این‌که در روز 29 اکتبر سال 1960، تونی هونساکر را در شش راند مغلوب کرد یا بین سال‌های 1961 تا 1963 در 15 مسابقه نفس‌گیر و ظرف یک‌ربع، همه حریفانش «ناک‌اوت» شدند یا حتی به خاطر این‌که در سال 1964، آرچی مور، اسطوره قهرمانی بوکس را با 200 پیروزی پیاپی، به کف رینگ چسباند، محمدعلی را دوست نداشتند.
شاید بوکسور‌های دیگری هم بودند که مانند کلی، روی رینگ خوش درخشیدند و حتی بیش از او مقام به دست آوردند؛ اما تنها محمدعلی بود که در قلب‌ها ماند. حتی زمانی که در سال 1982 متوجه شدند به «پارکینسون» مبتلا شده است هم، چیزی از دوست‌داشتنی بودن وی نزد مردم کاسته نشد.
محمدعلی از سال 1962 به اسلام رو آورد؛ محمد را به عنوان نام و علی را به عنوان نام‌خانوادگی برگزید. او از فعالان جنبش ضدنژادپرستی بود که توسط افرادی مانند الیجا محمد، مالکوم ایکس و دیگران هدایت و رهبری می‌شد. محمدعلی توانست نقش خودش را به عنوان یک مسلمان، در این روند ایفاکند و چنین رفتاری، به مذاق آمریکایی‌های سرمایه‌دار که بر اجساد توده‌های محروم این کشور، خرِ مُراد را می‌راندند، خوش نمی‌آمد.
گارد محمدعلی مقابل جنگ‌طلبی
رودررویی محمدعلی با کاخ سفید، از سال 1964 و هنگام شدت پیداکردن جنگ ویتنام بالا گرفت. زمانی که جانسون و پیش از او، کندی، رؤسای‌جمهور آمریکا، تصمیم به مداخله مستقیم نظامی در این کشور آسیایی گرفتند و هزاران سرباز آمریکایی را به ویتنام فرستادند تا در تقابل با کمونیسم رو به گسترش در جنوب شرقی آسیا، کم نیاورند، محمدعلی رسماً از خدمت در ارتش آمریکا سر باز زد و اقدام مداخله‌جویانه کاخ سفید را به چالش کشید؛ آن هم درست زمانی که قهرمانی‌های پی‌درپی، او را در کانون توجه مردم دنیا قرار داده بود و محبوبیتش در ایالات متحده، روز به روز افزایش می‌یافت.
دولتمردان آمریکا او را تحت‌فشار قرار دادند تا دست‌کم مخالفت آشکار خود را متوقف کند؛ ولی محمدعلی در مصاحبه‌ای جنجالی اعلام کرد که اسلام، اجازه نمی‌دهد او به روی همنوعان ویتنامی خود اسلحه بکشد. به دنبال این اظهارات، محمدعلی به مدت پنج‌سال از مسابقات محروم شد، عناوین قهرمانی را از او گرفتند و گواهی‌نامه شرکتش در مسابقات بوکس را به مدت پنج‌سال، تعلیق کردند. حتی کار به جایی رسید که یک دادگاه فدرال، او را به سه سال زندان محکوم کرد و محمدعلی، تنها با پرداخت وجه‌الضمان سنگین، از زندان رفتن نجات یافت. سلطان بوکس جهان تا سال 1970 از صحنه مسابقات دور ماند و در این مدت، فقط به فعالیت‌های سیاسی و حضور در اجتماعات اعتراضی رو آورد.
بازگشت موفقیت‌آمیز
کاخ سفید که ول‌کن ماجرا نبود، تصمیم گرفت بازگشت محمدعلی را به صحنه ورزش، برای وی به کابوس تبدیل کند. سرمایه‌دار‌های ثروتمند آمریکایی، «جو فریزر» و «گری کواری» را مقابل او علم کردند. شکست محمدعلی در دو مسابقه اول، غم‌انگیز بود؛ اما به روحیه پولادین او خدشه‌ای وارد نکرد.
کلی در سال 1974، جرج فورمن را با یک ضربه اساسی، ناک‌اوت کرد؛ ناک‌اوت فورمن، در واقع ناک‌اوت بدخواهان محمدعلی محسوب می‌شد. او در سال 1979، بوکس را با تمام افتخاراتی که در آن به دست آورده بود، کنار گذاشت و بازنشسته شد؛ اما فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی خود را متوقف نکرد.
هرچند مسئولان ورزش آمریکا، روشن‌کردن مشعل المپیک 1996 آتلانتا را به محمدعلی سپردند، اما این رفتار‌ها نمی‌توانست او را از مسیری که انتخاب کرده‌بود، بازدارد. محمدعلی در سال 1372 خورشیدی و با وجود اوج گرفتن دشمنی آمریکا علیه ملت ایران، به کشور ما سفر کرد؛ او به زیارت مرقد امام (ره) رفت و برای عتبه‌بوسی بارگاه منور رضوی، راهی مشهد شد.
«نه» به ترامپیسم
محمدعلی در سال‌های پایانی عمر و در حالی که از شدت یافتن بیماری خود رنج می‌برد، باز هم حاضر به قطع فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی‌اش نشد. در سال 2015، درست یک‌سال پیش از آن‌که دار فانی را وداع گوید، دونالد ترامپ از حزب جمهوری‌خواه، اعلام کاندیداتوری کرد. او در سخنرانی‌هایش مسلمانان را آماج حملات خود قرار داد و تصریح کرد که باید ورود آن‌ها به آمریکا محدود شود.
محمدعلی که در بستر بیماری افتاده بود، به این توهین آشکار پاسخ داد و در بیانیه‌ای که توسط شبکه ان. بی. سی آمریکا منتشر شد، اعلام کرد: «ما به عنوان مسلمان باید مقابل این آدم‌ها که می‌خواهند از اسلام برای رسیدن به هدف‌های مقطعی خودشان استفاده کنند بایستیم. این آدم‌ها، خیلی‌ها را از راه شناخت اسلام منحرف کرده‌اند. مسلمان‌های واقعی می‌دانند یا باید بدانند که اسلام علیه هیچ‌کس نیست.»
محمدعلی کلی، روز سوم ژوئن سال 2016، پس از تحمل 32 سال بیماری در بیمارستان «اسکاتسدیل» آریزونا درگذشت؛ او هنگام مرگ 74 ساله بود.