چاپ

ایران پرسمان - آرمان ملی / « اگر بایدن امتیاز مهمی دهد » عنوان سخن روز در روزنامه آرمان ملّی به قلم حسن بهشتی‌پور است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سیاست خارجه آمریکا دست رئیس‌جمهور آمریکاست و وزیر خارجه مجری سیاست‌های اوست. درحقیقت بهتر است اینگونه بیان کنیم که بایدن در مرحله اول آمریکا را از انزوایی که ترامپ به‌وجود آورده، خارج کند و روابط کشورش با متحدانش را بازسازی نماید و رهبری پیشکشش! در ارتباط با ایران هم اما و اگرهایی وجود دارد و باید منتظر رئیس‌جمهور 1400 باشیم چون آقای روحانی واقعا فرصت کافی برای اینکه بتواند خیلی تحول بزرگی در این موضوع به‌وجود آورد، ندارد و همه چیز باید بعد از خرداد 1400 شکل بگیرد که این طرف چه فردی در ایران رئیس‌جمهور می‌شود و چه برنامه‌ای دارد و آن طرف تکلیف آقای بایدن تا آن موقع حتما روشن شده و وزیر خارجه و تیم عملیاتی هم تقریبا معین شده و حالا این می‌ماند که آیا واقعا بایدن رسما اعلام می‌کند که از سیاست فشار حداکثری دست برداشته؟ چون اگر قرار باشد این سیاست به بهانه‌های مختلف ادامه یابد، قطعا به نتیجه نمی‌رسند. بنابراین بایدن باید رویکرد ایالات‌متحده درباره فشار حداکثری را کنار بگذارد و اعلام کند آمادگی لازم برای مذاکره به منظور رفع مشکلات موجود را داراست. اول در چارچوب برجام، زیرا ایران منتظر است از بخشی از برجام که تعهد و اجرا کرده، بهره‌مند شود و بعد از اینکه زمینه فراهم شد، بتواند درباره ادامه کار صحبت کند که آن هم به رئیس‌جمهور آینده ایران بستگی دارد. گرچه تعیین تکلیف این موضوع با رئیس‌جمهور نیست و مقام معظم رهبری تصمیم می‌گیرند ولی رئیس‌جمهور می‌تواند با برنامه‌ها و رویکردی که دارد در این تصمیم تاثیرگذار باشد. هرچند ترجیح دولت بایدن مذاکره با یک دولت اعتدالی است ولی واقعیت این است که مجموعه اینها به دست رهبری است و چه روحانی و چه هرکس دیگری بخواهد با آمریکا وارد مذاکره شود، با مجوز ایشان خواهد بود. بنابراین اینطور نیست که بنا به خواست بایدن حتما با دولت روحانی پای میز مذاکره بروند مگر اینکه امتیاز قابل توجهی مثل اوباما بدهد که موضوع ادامه غنی‌سازی در ایران را پذیرفت و رهبری مجوز مذاکرات در دی‌ماه 1391 در مقسط را صادر کردند و دولت روحانی هنوز سر کار نبود. درحقیقت اگر اوباما غنی‌سازی در ایران، ولو محدود را نپذیرفته بود، اصلا مذاکرات شکل نمی‌گرفت و اکنون اگر بایدن هم چنین امتیاز مهمی مثلا درباره موضوع دیگری دهد، شاید با مذاکره موافقت کنند. هرچند بعید به نظر می‌رسد کار با روحانی تمام شود و البته که طرف مقابل به‌خوبی به این امر واقف است. ترامپ هرچه در مدت چهار سال ریاست‌جمهوری انجام داد با پشتوانه اسرائیل و عربستان‌سعودی بود و مایک پمپئو، آدم اسرائیل بود همانطور که در اواخر دوران تصدی پست وزیر خارجه ایالات‌متحده به بلندی‌های جولان سفر کرده که در بین وزرای خارجه بی‌سابقه است. فضاسازی‌های رسانه‌ای در پی استقرار بمب‌افکن‌های اخیر در منطقه مسبوق به سابقه است، همانطور که ناوشکن‌ها در منطقه حضور داشتند. ضربه‌ای که ایران به پهپاد مدرن آمریکایی زد باید درس عبرت خوبی برای ترامپ در مدت باقیمانده حضورش در کاخ سفید باشد و به نظر نمی‌رسد در این آخر کار آنقدر ماجراجو باشد که دست به اقدامی بزند. آمریکا 230هزار کشته کرونایی روی دست دارد، ضمن اینکه ترامپ همیشه از میلیاردها دلاری می‌گفت که در عراق و افغانستان خرج کرده و جز ضرر نداشته و حالا چطور ممکن است وارد جنگی شود که به مراتب خطرناک‌تر از جنگ عراق و افغانستان است. دیدار نتانیاهو با بن‌سلمان هم در پی اجرای نقشه‌ای است که با امارات و بحرین و سودان انجام گرفت منتها عربستان فعلا در رودربایستی است که بعد از این همه سال دم از حقوق فلسطین زدن و ادعای ام‌القرای جهان اسلام و خادم حرمین شریفین داشتن، چطور با اسرائیل که دشمن مسلمانان است ارتباط برقرار کند؟!