چاپ

صدام كه اساساً با نيت مبارزه با جمهورى اسلامى ايران در 25 تير 1358 با كودتا در عراق به قدرت رسيده بود، از ابتدا از تمامى راههاى ممكن براى به زانو درآوردن انقلاب اسلامى بهره گرفت.

اخراج هزاران ايرانى از عراق در نيمه دوم 1358ش؛ توزيع اسلحه بين عوامل ضد انقلاب؛ حمايت از بمب‏ گذاران و طراحى انفجارهاى مكرر در خطوط راه‏ آهن و تأسيسات نفتى؛ پناه‏ دادن به ژنرالهاى فرارى حكومت پهلوى؛ انتخاب اسامى مجعول براى شهرهاى ايران در نقشه‏ها و كتابهاى درسى عراق: اهواز را «الاحواز»، خرمشهر را «محمره»، آبادان را «عبادان»، سوسنگرد را «خفاجيه» و بالاخره خوزستان را «عربستان» ناميد؛ الحاق خيالى اين شهرها به قلمرو جغرافيايى عراق؛ تحريكات و تجاوزات مكرر مرزى (ده‏ها مورد يادداشت رسمى اعتراض از سوى وزارت امور خارجه جمهورى اسلامى ايران به سفارت رژيم عراق در تهران ارسال شده است)؛ انعقاد قراردادهاى خريد هواپيماهاى ميراژ، ميگ و توپولف (اين قراردادها پس از پيروزى انقلاب و قبل از جنگ منعقد شده است)؛ تقويت بدون دليل نيروهاى عراقى در مرز مشترك دو كشور و ايجاد موانع از قبيل سنگرهاى بتونى، سيم‏هاى خاردار و... صدها نمونه از اقدامات مقدماتى صدام براى فراهم‏ آوردن زمينه يك تهاجم گسترده نظامى عليه جمهورى اسلامى ايران است. از اين‏رو هجوم نظاميان عراق به ايران در 31 شهريور، 1359 تعجب هيچ‏يك از محافل سياسى مطلع جهان را برنيانگيخت چرا كه از تمامى اقدامات يك‏ساله صدام، بوى جنگ به مشام مى‏رسيد

ادامه دارد