واقعه‌اي که در عربستان رخ داد و2 تن از حاجيان ايراني  مورد تعرض قرار گرفتند، از چند جهت قابل بررسي است. نخست آنکه در سرزمين وحي نبايد کساني  که براي اداي تکليف آمده‌اند قرباني شهوات يا بازي‌هاي شيطاني شوند. اگريک عنصر شيطاني چنين کرد طبعاً بايد بسرعت مجازات شود تا برداشت تباني يا برنامه‌ريزي در اذهان پديد نيايد. دوم آنکه نبايد شيطنت فرد يا افرادي، ما را به خروج از عدالت و انصاف کشانده و زمينه آلودگي به گناه را فراهم آورد. طبعاً نمي‌توان و نبايد خطا يا گناه فردي را تعميم داد و به گونه‌اي غيرعقلاني به يک قوم و مليت اهانت روا داشت. سوم آنکه برخوردهاي‌نژاد پرستانه با دين و باور ما همخواني ندارد.
 انسان، انسان است و ملاک برتري تقواست. چهارم، باعث تأسف است که پيام‌هاي اهانت بار بدون خواندن يا ارزيابي عقلاني محتوا بسرعت در فضاي مجازي و شبکه‌ها توزيع مي‌شود و بعضاً افرادي تحت تأثير احساسات ولو با انگيزه هاي دين‌گرايانه، پيام‌هايي را توزيع مي‌کنند که به طورحساب شده،اصل دين را هدف گرفته است.
البته اين سخنان به هيچ وجه از شناعت رفتار مأموران سعودي کم نمي‌کند ولي فراموش نکنيم که قبح رفتار طرف مقابل بايد به بهترين شکل پاسخ داده شود و ما را گرفتار رفتاري چون آنان نکند.