چاپ

ایران پرسمان -
تحریم برای «نه» به ترامپ
k ٥.٢
٣
صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
چند روزی است که حواشی حضور ماه قبل وزیر امورخارجه کشورمان در نشست شورای اقتصادی-اجتماعی سازمان ملل، به نقل محافل رسانه‌ای تبدیل شده است. در‌این‌باره، نشریه «نیویورکر» روز گذشته خبری منتشر کرد مبنی‌بر دعوت یکی از سناتور‌های جمهوری‌خواه آمریکا از دکتر محمدجواد ظریف برای دیدار با دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا. البته، این خبر را مقام‌های رسمی کشورمان نه تأیید کردند و نه تکذیب.
روز گذشته، نشریه آمریکایی نیویورکر در گزارشی اختصاصی خبر داد که ماه گذشته میلادی، رند پاول، سناتور جمهوری‌خواه، وزیر امورخارجه کشورمان را در سفرش به نیویورک برای حضور در نشست اجتماعی-اقتصادی سازمان ملل، به ملاقات با دونالد ترامپ در کاخ‌سفید دعوت کرده بود.
دیدار با یک جمهوری‌خواه
مقام‌های ایران به‌ویژه وزیر امورخارجه، معمولا با عناصر جناح دموکرات در آمریکا روابط دوجانبه بهتری دارند. دیدار دو ماه پیش دکترظریف با فینشتاین، سناتور مطرح دموکرات یا جان کری، وزیر امورخارجه دولت اوباما، مؤید این گزاره است. با‌این‌حال، دیدار دکترظریف با رند پاول، سناتور جمهوری‌خواه و فرد نزدیک به ترامپ، جزء معدود دیدارهای مهم مقامی ایرانی با یکی از جمهوری‌خواهان در سال‌های گذشته بوده است. دیدار پاول با دکترظریف آنجا معنادارتر می‌شود که رسانه‌های آمریکایی پیش‌از‌این اعلام کردند که دیدار پاول با وزیر امورخارجه ایران با تأیید رییس‌جمهوری آمریکا انجام شده است.
دعوت به کاخ‌سفید
به گزارش «صبح‌نو»، روز دوشنبه 24تیر، یعنی نخستین روز اقامت دکترمحمدجواد ظریف در نیویورک، سناتور رند پاول در دفتر آقای مجید تخت‌روانچی، نماینده ایران در سازمان ملل، به دیدار وزیر امورخارجه ایران می‌آید تا به‌نوعی بن‌بست ایجادشده در روابط تهران-واشنگتن را بشکند. در این دیدار، برای نخستین‌بار از زبان یکی از مقام‌های ارشد آمریکایی درباره راه‌های کاهش تحریم‌ها سخن به میان آمد.
دست رد مقام‌های تهران
در اثنای این رایزنی، پاول، وزیر امورخارجه کشورمان را برای دیدار با ترامپ به کاخ‌سفید دعوت می‌کند. دکترظریف نیز ارائه پاسخ قطعی به این پیشنهاد را به بعد از تماس با تهران موکول می‌کند. وی در تماس با مقام‌های تهران، ماجرای پیشنهاد دیدار با ترامپ را مطرح می‌کند که بلافاصله با دست رد آنان مواجه می‌شود. دکترظریف در پاسخ به دعوت پاول برای ملاقات ترامپ، به طرف آمریکایی اعلام می‌کند برای مأموریتی در سازمان ‌ملل ‌متحد در آمریکا حضور دارد و قصد ندارد با رییس‌جمهوری آمریکا دیدار کند که بنابر نظر بسیاری از تحلیلگران، شاید نپذیرفتن دعوت ترامپ، خشم مقام‌های کاخ سفید را برانگیخته و همین عصبانیت تحریم اخیر وزیر امورخارجه کشورمان را در پی داشته است.
حواشی تکراری
در سال‌های اخیر و با هربار سفر یکی از مقام‌های عالی‌رتبه ایرانی به آمریکا، به‌ویژه شهر نیویورک که ملجأ برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل نیز به‌شمار می‌رود، حواشی گوناگونی به‌وجود آمده است. رودررویی متواتر رییس‌جمهوری‌های کشورمان با مسوولان بلندپایه واشنگتن در لابی سازمان ملل که از قضا معمولا با درخواست طرف آمریکایی برای دیدار و مذاکره با مقام‌های کشورمان نیز همراه بوده، جزء شایع‌ترین اخباری است که مخابره می‌شود. در‌همین‌باره، سال گذشته و در جریان برگزاری نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل، مکرون، رییس‌جمهوری فرانسه، با چراغ‌سبز ترامپ، برای اعمال میانجیگری بر سر دیدار رؤسای جمهور ایران و آمریکا اقدام کرد که البته با دست رد مقام‌های ایرانی مواجه شد. البته تلاش آمریکایی‌ها برای دیدار بی‌واسطه با مقام‌های ایرانی به دولت دونالد ترامپ محدود نمی‌شود. باراک اوباما، رییس‌جمهوری سابق آمریکا نیز در حاشیه حضور رییس‌جمهوری کشورمان در مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1392، خواهان دیدار با او شد که این تلاش به تماس تلفنی میان رؤسای جمهور دو کشور منجر شد.
حال اینکه ترامپ از مقام رییس‌جمهوری، درخواستش را برای دیدار با مقام وزیر امورخارجه کشورمان تنزل داده که در سلسله‌مراتب سیاسی، رتبه‌ای به‌مراتب پایین‌تر دارد. این موضوع حاوی پیامی طعنه‌زننده به مخاطبان است که آن‌ها برای رسیدن به خواسته‌های خود حاضرند با مقام‌های ایرانی فارغ از هر سطح و رتبه‌ای دیدار کنند. البته با تحریم وزیر امورخارجه ایران، این گزاره بیش‌از‌پیش تقویت شد که آمریکایی‌ها نه در پی حل بنیادین مناقشه میان خود با ایران، بلکه صرفا به‌دنبال تظاهر و خودنمایی دربرابر دوربین‌ها به‌عنوان کشوری اهل تسامح و گفت‌وگو هستند.
بسته‌شدن راه گفت‌وگو
اینکه دکترظریف به‌عنوان رییس دستگاه دیپلماسی کشورمان با تحریم وزارت خزانه‌داری دولت آمریکا مواجه شده، تأییدکننده دیدگاه چندین‌ماهه مقام‌های کشورمان است که آمریکا مذاکره را نه برای نفس مذاکره، بلکه برای اعمال سیاست‌های غرض‌ورزانه و تمامیت‌جویانه خود علیه ایران می‌خواهد. شاهد مثال این انگاره، مذاکرات ترامپ با رهبر کره‌شمالی است که پس از گذشت یک سال از آغاز آن، هنوز به نتیجه مناسبی نرسیده که باب طبع کره‌ای‌ها باشد.