چاپ

ایران پرسمان -
ادعای جدید دختر صدام درباره‌ دوران اسارت "شهید تندگویان"
k ٢٩
٦
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
رغد صدام حسین، دختر بزرگ دیکتاتور پیشین حاکم بر عراق، بعد از قریب به سه دهه با انتشار دست‌نوشته‌ای از صدام، پرونده شهید «محمدجواد تندگویان»، وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران را که بر اثر شکنجه‌های رژیم بعث در زندان‌های عراق به شهادت رسیده بود، دوباره گشود.
به گزارش «ایرنا»، دختر دیکتاتور پیشین عراق مدعی شده است که پدرش دستور داده بود که با شهید تندگویان در اسارت رفتار مناسب شود و از تحت فشارگذاشتن و بازجویی‌های مکرر نیروهای امنیتی عراق با او جلوگیری کرده است. این دست‌نوشته مربوط به تاریخ 24 دسامبر 82 (3 دی‌ماه61) است که در آن صدام دستور داده است: «با وزیر نفت ایرانی اسیرشده، رفتار خوبی شده و تمامی نیازهایش از جمله تماس با خانواده‌اش فراهم شود و هرگز نباید به طور مستمر از او بازجویی کرد... باید همه اینها متوقف شوند و هر ماه یک گزارش در این خصوص برای من ارسال شود».
رغد با انتشار اصل دست‌نوشته، کوشیده است که چهره جنایتکار دیکتاتور پیشین عراق را بی‌گناه جلوه دهد، درحالی‌که در خاطرات مربوط به سال 69 اکبر هاشمی‌رفسنجانی آمده است که «عراقی‌ها از طریق صلیب سرخ جهانی در سال 68 به او اطلاع دادند که شهید تندگویان در حین اسارت فوت کرده است».
دست‌نوشته صدام متعلق به آغاز اسارت شهید تندگویان است، اما رغد درباره شکنجه‌هایی که شهید وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران بعد از این تاریخ با آن در زندان عراق مواجه شد، توضیحی نداده است و انتظار نمی‌رود که او درباره این جنایت و همچنین جنایت‌های رژیم بعث در حق ملت ایران، عراق و کویت توضیح دهد. رغد به‌عنوان یکی از چهره‌های باقی‌مانده از حزب منحله بعث درحال‌حاضر در اردن به‌سر می‌برد و دولت عراق تاکنون بارها از «امان» خواسته است که او را به اتهام حمایت و مدیریت گروه‌های تروریستی در عراق تحویل دهد، اما دولت اردن تاکنون به بهانه‌های مختلف از این کار خودداری کرده است.
شهید تندگویان از معدود شهدای جنگ تحمیلی است که روی سنگ قبر او تاریخ شهادت حک نشده است، زیرا پیکر مطهر این شهید در جریان تبادل اسرا بین دو کشور در سال 70 تحویل جمهوری اسلامی ایران شد و هنوز به درستی تاریخ دقیق شهادت این شهید مشخص نیست. شهید محمدجواد تندگویان، دومین وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران، در 24 خرداد 1329 در منطقه «خانی‌آباد» تهران به دنیا آمد. او فارغ‌التحصیل مهندسی نفت از دانشکده نفت آبادان و کارشناسی‌ارشد مدیریت صنعتی از مرکز مطالعات مدیریتی ایران است. تندگویان پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، در سال 1351 برای گذراندن دوران خدمت سربازی، در پالایشگاه تهران، با درجه سروانی، مشغول به کار شد. او در شهریور 1352 ازدواج کرد و دو ماه بعد از تهران به آبادان منتقل شد و به‌عنوان سرباز مهندس در پالایشگاه آبادان به فعالیت ادامه داد. وی بار دیگر فعالیت در انجمن اسلامی دانشکده نفت آبادان را از سر گرفت، اما پس از مدت‌ کوتاهی، تظاهراتی اعتراضی از سوی دانشجویان دانشکده نفت اتفاق افتاده بود که رئیس وقت دانشکده او را به‌عنوان عامل اغتشاش، به ساواک معرفی کرد و نهایتا از پالایشگاه آبادان اخراج شد.
تندگویان در تاریخ 13آبان 1352 دستگیر شد. خانواده او تا چهار ماه پس از دستگیری‌اش، از وضعیت وی بی‌اطلاع بودند. تندگویان به کمیته مشترک ضدخرابکاری برده شد و در آنجا تحت شکنجه قرار گرفت. او حدودا هفت ماه در زندان انفرادی بود. دادگاه پس از چندی او را به یک سال حبس (با احتساب مدت بازداشت) محکوم کرد و با به‌پایان‌رسیدن مدت محکومیت، در آبان 1353 آزاد شد. او در زندان با آیت‌الله حسینعلی منتظری ملاقات کرده بود و هم‌بند بهزاد نبوی بود. تندگویان پس از آزادی از زندان، به سرباز صفری تنزل درجه یافت و برای ادامه سربازی به شیراز اعزام شد.
س از پیروزی انقلاب زمانی که محمدعلی رجایی، نخست‌وزیر وقت، قصد داشت وزیر نفت جدید را انتخاب کند، تندگویان سرپرست مدیریت تولید مناطق نفت‌خیز که مهم‌ترین زیرمجموعه شرکت ملی نفت ایران به‌شمار می‌آمد، بود و به دلیل عملکردش به‌عنوان یکی از گزینه‌های وزارت نفت مطرح شد. او در سوم مهر 1359 توسط محمدعلی رجایی در جلسه علنی به مجلس شورای اسلامی معرفی شد.
او در آبان‌ماه 59 درحالی‌که یک ماه از وزارتش می‌گذشت، برای بازدید از پالایشگاه آبادان عازم جنوب کشور شد، ولی در جاده ماهشهر به آبادان به اسارت نیروهای عراقی درآمد و بعد از 11 سال اسارت، در سال 70 در جریان تبادل اسرا پیکر مطهر این شهید که بر اثر شکنجه شهید شده بود، تحویل ایران شد و در تاریخ 25 آذر 70 در خاک میهن به خاک سپرده شد. دختر دیکتاتور پیشین حاکم بر عراق با گشودن پرونده شهید تندگویان، بار دیگر جنایت‌های این رژیم و صدهاهزار قربانی این جنگ بی‌حاصل هشت‌ساله را که خسارات مادی بزرگی برای دو کشور و منطقه به دنبال داشت، در اذهان زنده کرد.