لوازم یک انتخاب چیست؟
سه شنبه 12 شهریور 1398 - 2:17:09 PM
|
|
ایران پرسمان - لوازم یک انتخاب اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. با برگزاری انتخابات شورایاریها بود که حرف و حدیث برگزاری سراسری انتخابات الکترونیکی مجلس یازدهم بیش از پیش قوت گرفت، اما همان روزها برخی نهادها با این ایده مخالفت کردند. حجم بالای هزینه تهیه دستگاههای مربوطه، مکان استقرار سرورهای مرکزی این دستگاهها، نبود زیرساختهای ارتباطی، نبود کارت ملی هوشمند در سراسر کشور و... همه و همه مطرح شد تا سنگی باشد در مسیر اجرای الکترونیکی انتخابات در ایران. درنهایت دیروز عبدالرضا رحمانیفضلی، وزیر کشور چراغ اول برگزاری انتخابات الکترونیک را روشن و اعلام کرد که هماهنگیهای لازم انجام شده تا مرحله احراز هویت رایدهندگان در انتخابات امسال صددرصد الکترونیکی انجام شود. مقصود رحمانیفضلی از هماهنگیهای لازم، هماهنگی با برخی نهادهای نظارتی و اجرایی است، اما این تنها بخشی از لوازم برگزاری یک انتخابات کارآمد است. در آخرین اظهارنظرها، برخی چهرههای جریانهای سیاسی به دیگر لوازم برگزاری یک انتخابات کارآمد پرداخته و از اصلاح قانون اساسی، داشتن اخلاق حرفهای در کار حزبی، داشتن ساختار حزبی و پایبندی به اصول آن و مسائلی از این دست صحبت کردهاند. فکری اساسی برای قانون اساسی داشتن یک نهاد کارآمد مستلزم رعایت موارد متعددی است که از آن جمله است؛ برگزاری شفاف انتخابات، وجود ساختار حزبی در آن نظام سیاسی و پایبندی احزاب به ساختارهای درون حزبی. اما این به آن معنا نیست که صرفا دست به تشکلسازی بزنیم و به قولی هر دو نفر یک حزب تشکیل بدهند و سه نفر که شدیم، انشعاب کنیم. این مورد آخر در تاریخ احزاب ایران بارها دیده شده و تا امروز هم استمرار داشته است. جریان نیروهای اصولگرا نیز از این قاعده مستثنا نیستند؛ تا آنجا که صحبت از اصولگرایی و نواصولگرایی بارها به میان آمده و دیروز حسین بیادی، در گفتوگویی که با ایرنا داشته، گفته اینها فقط به فکرِ بودن هستند. این امر خیلی خطرناک است و سبب شده اصولگرایان به وحدت نرسند. او میگوید: «حتی در بین دوستانی که این نظر را مطرح کردهاند کسی وجود ندارد که بتواند چند شاخص آن را توضیح دهد.»بیادی درباره مشکلات ساختار سیاسی امروز نیز میگوید: «ما کلا نخواستیم در یک ساختار کار کنیم... دلیل این امر غلط بودن ساختارهاست و ساختار بخش انتخابات هم غلط است. وقتی ساختار انتخابات غلط باشد مجلس هم غلط است. مجلس اینگونه است، دولت هم اینگونه میشود و مثل یک زنجیره این مسائل به یکدیگر مرتبط است، بنابراین باید برای مجموعه ساختار اجرایی کشور یک فکر اساسی کرد.» او با اشاره به اینکه اگر یک یخچال خراب باشد، هر غذایی در آن قرار بدهید خراب میشود، به بازنگری در قانون اساسی اشاره کرد و پیشنهاد داد: «اعتقاد دارم که در ساختار سیاسی رییسجمهور باید حذف شود. باید نخستوزیر باشد.» علی لاریجانی؛ یک اصولگرای ذاتی هرگاه صحبت از انتقاد سازنده میشود بلافاصله این سوال مطرح میشود که انتقاد سازنده دقیقا چیست. به نظر میرسد این انتقاد با دیگر انتقادات این تفاوت را دارد که پس از نقد، در پی ارایه راهحل رفع آن معضل نیز هست. اینکه همواره اصولگرایان میگویند نیازمند وحدت هستند، نیازمند لیدر هستند و نیازمند چه و چه هستند، صرفا یک نقد کلی است و راهحلی را در دل خود به همراه ندارد. اما هستند برخی که علاوه بر نقد به ارایه راهکار هم میپردازند. البته اینکه راهکار ارایه شده چقدر کارآمد است، خود حدیث مفصل دیگری است، اما به هر حال بالاخره برخی اصولگرایان پس از بارها و بارها که تذکر دادن اگر وحدت نباشد، شکست میخوریم، این روزها بعضا رو به سوی ارایه راهکارهایی برای دستیابی به این «وحدت» پرخواهان آوردهاند. حجتالاسلام حسین ابراهیمی، عضو جامعه روحانیت مبارز، با اشاره به اختلافاتی که در چارچوب فعالیتهای شورای وحدت اصولگرایان پیش آمد، به اعتمادآنلاین گفته است: «چون افراد زیادی جامعه روحانیت مبارز را به عنوان حکم قبول دارند، ما میتوانیم درراستای کاهش اختلافها و در نتیجه اتحاد در فعالیتهای انتخاباتی موثر واقع شویم.» او با اشاره به اینکه بهتر است افراد و نیروهای این جریان اختلافات را کنار گذاشته و به میز مذاکره بازگردند، به مورد علی لاریجانی پرداخت و گفت: «علی لاریجانی ذاتا اصولگراست و با اصولگرایی فاصله نمیگیرد و به همین دلیل امید داریم با پایداری اختلافاتشان را کنار بگذارند.» ابراهیمی در انتها عنوان کرد که ما اصولگراها باید اختلافها و منیتها را کنار بگذاریم و با حمیت زیاد اتحاد را فراهم کنیم. البته که این کنار گذاشتن اختلافات مشمول حال «مهرههای سوخته» نخواهد شد. ابراهیمی، محمود احمدینژاد را مهرهای سوخته خوانده که بهتر است دربارهاش صحبتی به میان نیاید. چه به نفع «وحدت اصولگرایان»، چه علیه آن! کپیبرداری اصولگرایان از اصلاحطلبان مرتضی مردیها جزو اولین روزنامهنگارانی بود که بهجای استفاده از کلمه «ساختار» از عبارت خودساخته «ساختکار» استفاده میکرد تا «ساختار» و «کارکرد» را توأمان مطرح کند. از آن روزهای دهه 70 تا امروز بسیار گذشته و بالاخره امروز فعالان عرصه سیاسی به این موضوع تمایل فراوانی نشان دادهاند. تمایل و تاکیدی که از قضا جناح چپ و راست هم نمیشناسد و هر دو جناح سیاسی بر لزوم کار تشکیلاتی در قالب ساختار حزبی تاکید دارند، چنانکه محمد سلامتی، آخرین دبیرکل سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران در گفتوگویی که با انتخاب داشته، به این مورد پرداخته است. البته از آنجا که در روزهای اخیر انتقاداتی چند به عملکرد و نوع ساختار شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان (جبهه اصلاحطلبان ایران) وارد شده، سلامتی نیز به عنوان عضوی از این نهاد بالادستی جریان به این موضوع واکنش نشان داده و گفته است: «این شورا، بیشتر ستادی انتخاباتی است و اینگونه نیست که در تمامی زمینهها منعکسکننده برنامهها و سیاستهای جبهه اصلاحطلبان باشد.» او اشارهای هم به برخی راهکارهای مدیریت این شورایعالی همچون الگوی «پارلمان اصلاحات» داشت و گفت که به دلیل وجود تعداد زیاد موافقان و مخالفان همچنان به اجماعی در این خصوص دست نیافتهایم، اما همین الگوی فعلی، الگویی است که جناح مقابل تلاش فراوان دارد تا آن را در میان نیروهای خود پیاده کند. جنگ ما جنگ حجت است، نه جنگ قدرت از دیگر دغدغههای نیروها و احزاب سیاسی در یک انتخابات آن است که توسط نظام سیاسی مستقر متهم به غیرقانونی بودن شوند و امکان مشارکت در هیچ انتخاباتی را نداشته باشند. نهضت آزادی یکی از این گروههاست که در میانه تعاریف بعضا بیقاعده از حزب، تشکل، اپوزیسیون و برانداز جای داده میشود. اعضای این تشکل سیاسی از دیرباز به این مساله اعتراض داشتهاند، چنانکه از اوایل دهه 60 طی راهبردی با عنوان «جنگ ما جنگ حجت است و نه جنگ قدرت» بارها اعلام کرده که به دنبال ورود به عرصه قدرت به هر قیمتی نیست. دیروز مهدی معتمدیمهر، عضو دفتر سیاسی نهضت آزادی، به این مساله دیرینه مجدد واکنش نشان داده و گفته آداب اپوزیسیون بستگی به میزان تعلق آن تشکل به قانون اساسی مستقر دارد. او در گفتوگویی مفصل که با اعتمادآنلاین داشته، میگوید: «مرز اپوزیسیون و برانداز، در ایران چندان شفاف نیست.» 14 سال پس از یک تجربه 1384 سالی بود که اصلاحطلبان تجربه کردند که عدم توافق روی یک کاندیدا یا لیست واحد و البته پایین بودن مشارکت مردمی توان آن را دارد کشور را تا مرز بحران پیش ببرد. 14 سال بعد، اصلاحطلبان تجربهای دیگر در این خصوص بهدست آوردند و آن، اینکه ارایه لیست مشترک همواره تنها رمز پیروزی نیست و باید افرادی در لیست قرار گیرند که واجد ویژگیهای اصلاحطلبی حداکثری باشند. حال احمد بیگدلی، از چهره اصلاحطلب مجلس دهم در گفتوگویی با سایت روزنو به این موضوع پرداخته است. او درخصوص عدم پایبندی برخی افراد «لیست امید» به آرمانها و اصول اصلاحات در فردای ورود به مجلس میگوید: «هر فردی میتواند به مسائل اخلاقی و تعهداتی که داده، پایبند نباشد و پیش از اینکه راه خود را جدا کند، نمیتوان ذهنخوانی کرد.» بیگدلی، عضو فراکسیون امید مجلس در ادامه گفته که وقایع متعدد پیرامون لیست امید در مجلس دهم تجربه فراوانی را برای اصلاحطلبان به همراه آورده است؛ تجاربی که میتواند رهتوشه ادامه این مسیر طولانی باشد.
http://www.PorsemanNews.ir/fa/News/48821/لوازم-یک-انتخاب-چیست؟
|