ایران پرسمان -
٠
٠
آخرین خبر / خستگی ، ناراحتی و احساس راحتی سه حس کاملا متفاوت هستند . اما به نظر می رسد ” آه کشیدن ” در همه این حالت های احساسی مشاهده می شود. اما ما انسان ها چرا این کار را انجام می دهیم ؟ نظریه های زیادی در این مورد مطرح شده است ، اما هیچ کدام از آن ها کامل نیست . حالا محققین یکی از قطعات مهم این پازل را پیدا کرده اند :
آن ها دریافته اند که مسیر های اعصاب در مغز بر تکرار این کار، جدای از نحوه نفس کشیدن، موثر هستند. دانشمندان نتیجه تحقیق خود را در مجله طبیعت (Nature) منتشر کرده اند.
یک آه ، از لحاظ علمی به معنای کشیدن هوا به درون ریه ها با حجمی حدود دو برابر نفس کشیدن معمولی است. این موضوع با حالت احساسی شما در لحظه آه کشیدن در ارتباط است. البته این عمل شبیه به ورزش کششی برای ریه های شما هم محسوب می شود. نفس های عمیق متناوب باعث تحریک کیسه های هوایی ریه می شود. کیسه های هوایی یا (Alveoli) کیسه های کوچکی در ریه هستند که در آنجا اکسیژن با دی اکسید کربن موجود در خون سیاه رگ مبادله شده و به سامانه گردش خون بدن تزریق می شود.
اگر پزشکان کلینیکی می توانستند سطح این ترکیبات در خون را دستکاری کنند ، آنگاه آن های می توانستند مقدار نفس های عمیق بیمارانی که در نفس کشیدن مشکل دارند را نیز بالا ببرند.
این نفس های عمیق امری حیاتی برای نگه داری از ریه ها است . جک فلدمن (Jack Feldman) ، عصب شناس دانشگاه UCLA در ایالات متحده و یکی از رهبران این مطالعه می گوید :
وقتی کیسه های هوایی جمع می شوند ،قدرت ریه برای تبادل اکسیژن و کربن دی اکسید را تحت تاثیر قرار می دهند… تنها راه باز کردن کیسه های جمع شده این است که هوا را با حجم بالا به آن ها بدمیم ، این همان کاری است که آه کشیدن انجام می دهد. اگر کسی اصلا آه نکشد ، ریه هایش در طول زمان از کار خواهند افتاد.
این احتمالا دلیلی است که مغز انسان عضلات بدن را برای انجام فرایند نفس عمیق چندین بار در ساعت تحریک می کند. این موضوع در حیوانات خیلی بیشتر از انسان است . البته دانشمندان هرگز موفق به کشف عصب هایی در مغز که مسئول این زمان بندی هستند ، نشده اند.
پژوهشگران تصمیم گرفتند که در مرکز کنترل تنفس در پایه مغز به دنبال پاسخ بگردند. آن ها ژن های سلول های آن قسمت را بررسی کرده و به این نتیجه رسیدند که چند صد ژن فعال در این سلول ها مسئول ساخت مواد شیمیایی هستند که به سلول ها اجازه می دهد که با گره ای با نام ” preBotzinger ” ارتباط برقرار کنند . این تجمع هزاران سلول عصبی یا نورون ها، مسئول تنظیم سرعت و ریتم تنفسی است .
وقتی پژوهشگران توانستند دو ماده شیمیایی که به اختصار “Nmb” و “Grp” نامیده می شوند را استخراج کنند ، این مواد را به مغز موش های آزمایشگاهی تزریق کردند. آن ها متوجه شدند این موش ها 10 بار بیشتر از حالت عادی آه می کشند . وقتی پژوهشگران اثر Nmb را خنثی کردند، موش ها نیمی از حالت حادی تنفس عمیق داشتند . متوقف کردن اعصاب آن قسمت باعث شد که موش ها آه کشیدن را فراموش کنند ! اما هیچ یک از این کار ها باعث اختلال در تنفس عادی موش ها نشد!
همین مواد شیمیایی که به دسته پپتید ها تعلق دارند، در انسان نیز وجود دارند و پژوهشگران بر این باور هستند که می توانند نفس کشیدن انسان را هم تنظیم کنند. اگر پزشکان بتوانند به روشی سطح این مواد را در ساقه مغز کنترل کنند ، احتمالا می توانند با تحریک آه کشیدن در بیماران تنفسی ، آن ها را در نفس کشیدن کمک کنند. کم کردن این مواد هم می تواند به بیماران دیگری از جمله بیماران دچار اختلال اضطراب و مشکلات روانی که -خیلی نفس عمیق و آه می کشند – ، کمک کند.