چاپ

ایران پرسمان - نارون مگ / تا چندین سال فرضیه غالب در دنیای علم درباره بیماری پارکینسون این بود که این بیماری به صورت کامل با مغز ارتباط دارد، اما مطالعه جدیدی که توسط محققان انجام شده این باور را به چالش کشیده است. این مطالعه که بر روی موش‌ها انجام شده نشان داده است که بیماری پارکینسون فقط مربوط به مغز نیست و به احتمال بسیار زیاد این بیماری از روده شروع می‌شود.
بیماری پارکینسون عمدتاً با لرزش‌های غیر ارادی دست و گردن، سفتی عضلانی و سختی در حرکت شناخته می‌شود که به علت از بین رفتن و خاموشی نورون‌هایی در مغز بروز می‌کند. هر چند راه‌هایی وجود دارد که روند رشد و پیشرفت بیماری را به تعویق می‌اندازد، اما تاکنون هیچ راه قطعی برای پیشگیری و یا درمان این بیماری یافت نشده است. از سوی دیگر چندین سال بود که پژوهشگران تحقیقات خود بر روی بیماری پارکینسون را فقط به مغز محدود کرده بودند اما تحقیقات اخیر در این حوزه بیانگر این واقعیت جالب بوده است که احتمالاً این بیماری پیش از این که در مغز گسترش یابد در روده بزرگ شکل می‌گیرد.
یافته جدید محققان شاید بتواند برخی از ارتباطات عجیب و غریب بیماری پارکینسون با مشکلات روده‌ای را تبیین کند. طی تحقیقات بسیار محققان دریافتند که بیماران مبتلا به پارکینسون حدوداً ده سال پیش از آن‌که نشانه‌های لرزش دست و گردن را تجربه کنند اغلب از مشکلاتی از قبیل یبوست و سایر مشکلات گوارشی رنج می‌برند. علاوه بر این، شواهد همچنین نشان داده است که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون باکتری‌های روده‌ای متفاوتی نسبت به افراد عادی دارند. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که فیبرهای سمی که در اطراف سلول‌های عصبی بیماران پارکینسون شکل می‌گیرد می‌توانند در عرض چند هفته اثر تخریبی بر سلول‌های عصبی مغز برجای گذارند.
آلفاسینوکلیین‌ها مولکول‌های کوچک و حل شدنی در سلول‌های عصبی سالم هستند، اما بنابر دلایلی در بیماران پارکینسون این مولکول‌های آلفاسینوکلیین به هم می‌چسبند و فیبرهایی را شکل می‌دهند که به سلول‌های عصبی مغز آسیب می‌رسانند. حدود ده سال پیش بود که محققان ادعا کردند بیمارانی که این فیبرها را در مغز خود دارند در روده بزرگ خود نیز همین فیبرها را دارند. به‌طور کلی این پژوهش حاکی از این است که سرچشمه و آغاز بیماری‌های مخرب سلول‌های عصبی از جمله پارکینسون را می‌توان در روده بزرگ یافت، با این حال هنوز تحقیقات زیادی لازم است تا یافته فعلی تکرار و تأیید گردد و اگر چنین باشد، نحوه درمان و پیشگیری پارکینسون برای همیشه تغییر خواهد یافت.