چاپ

ایران پرسمان - وطن امروز / « جانش را فدای ایران کرد » عنوان یادداشت امروز در روزنامه وطن امروز به قلم محمدرضا کردلو است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چند سال پیش برخی رسانه‌ها در تلاش بودند با ایجاد یک دوقطبی در ذهن مردم، حاج قاسم سلیمانی را به عنوان کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری معرفی کنند. برخی شبکه‌های ضدانقلاب، به بهانه این گمانه‌زنی دروغ و مغرضانه، حتی «پرونده حضور نظامیان در انتخابات ریاست‌جمهوری» را باز کردند. آنها دانسته یا نادانسته در پازلی بودند که دشمن قطعه‌های اولش را چیده بود. «دنیس راس» دیپلمات آمریکایی در گفت‌وگویی اظهار کرده بود: «شما می‌خواهید چه کسی موفق شود؟ قاسم سلیمانی یا روحانی؟ سپاه و بسیج به سمت رویکرد تقابل‌جویانه گرایش دارند در حالی که طیف روحانی بیشتر به سمت رویکرد عادی‌سازی روابط متمایل هستند، بنابراین پیشنهاد من این است: اگر شما می‌خواهید بر موازنه قدرت بین آنها اثر بگذارید، راهش کنار آمدن با کارهایی نیست که قاسم سلیمانی در منطقه انجام می‌دهد، بلکه باید هزینه‌ها بر ایران به خاطر اقدامات سلیمانی را افزایش داد». حاج قاسم مثل امروز، آن روزها هم در اوج محبوبیت بود. با این حال از میانه میدان جنگ با داعش لحظه‌ای عقب ننشست. وقتی داشت با تکفیری‌ها می‌جنگید بیانیه‌ای صادر کرد تا خیال همه را راحت کند. سرباز جمهور فقط می‌خواست سرباز مردم باشد. سرباز ایران نوشت: «حقیر، سرباز صفر ولایت و نظام جمهوری اسلامی و ملت شجاع و عزیزتر از جانم بوده و ان‌شاء‌الله با استعانت از خدای سبحان تا آخر عمر در همین جایگاه «سربازی» خواهم بود». حاج قاسم با نامه خود بهانه را از غرض‌ورزان می‌گیرد و درس بزرگی به آنها می‌دهد. کسی که جانش را کف دست گرفته و به قول خودش دشت‌ها و کوه‌ها را به دنبال شهادت گشته، آیا به این مقام‌های دنیایی می‌اندیشد؟ بارها در سخنرانی‌ها و گفتارهای خود «ملت ایران» را ستوده است. در یکی از سخنرانی‌های خود گفته بود: جمهوری اسلامی ایران سرداران بزرگی را فدای ملت ایران، منطقه و جهان کرد، البته دیگران هم تظاهر به حمایت از دولت عراق می‌کنند اما کجا چنین حمایتی مانند ملت ایران وجود دارد. در سخنرانی 22 بهمن سال 96 در کرمان دوباره بر همین مسأله تاکید می‌کند: همه ما از جنس ملت و متعلق به مردم هستیم اما حقیقتا از این ملت در وفا، صفا، ایمان و اعتقاد به اصول متحیریم و چگونه می‌توان حق این ملت را ادا کرد. در سخنرانی دیگری جمله‌ای از امام را یادآوری می‌کند و می‌گوید: این جمله امام که فرمود «ملت ایران که جانم فدای آنهاست» جمله خیلی بزرگی است؛ امام(ره) اهل غلو نبودند.
موجودیت ایران آنقدر برای این سردار بزرگ از اهمیت برخوردار بود که پس از حوادث دی‌ماه 96، در واکنش به آتش زدن پرچم ایران توسط ضدانقلاب گفت: من وقتی صحنه نابخردانه آن نادان در آتش‌زدن پرچم ایران را دیدم خیلی دلم سوخت؛ گفتم ‌ای‌کاش به‌جای پرچم من را- نه تصویر من را- بلکه من را 10 بار آتش می‌زدند، چرا که ما برای سرافرازی این پرچم در هر قله‌ای 10 شهید داده‌ایم.
او ملت را عزیزتر از جان خود می‌خواند. شاهد این تعبیر و ادعای صادقانه، روز و شب‌‌‌هایی است که او در خط مقدم جهاد با دشمن بعثی و جهاد با تکفیری‌ها و دفاع از جبهه مقاومت، سپری کرده است. فرمانده‌ای که صادقانه‌‌‌‌‌ترین مواجهه‌ها را با مردم داشته؛ چه آن روز که برای سربازی ماه‌ها در خط مقدم مانده و چه آن وقت که از خط‌کشی‌‌های کاذب سیاسی میان مردم، گله کرده و گفته است: «اینکه در جامعه مدام بگوییم او بی‌حجاب و این باحجاب است یا اصلاح‌طلب و اصولگراست، پس چه کسی می‌ماند؟ اینها همه مردم ما هستند». یا در جایی دیگر می‌گوید: «من اصلا قبول ندارم در بین بچه حزب‌اللهی‌ها بگیم این آدم با اون شکل و قیافست...! همان دختر کم حجاب، دختر منه، دختر ما و شماست؛ نه دختر خاص من و شما اما دختر جامعه ما است». و به خاطر همه اینهاست که من این مجاهدت حاج قاسم سلیمانی برای مردم و برای ایران را بیش از همه اوصافی که برایش گفته می‌شود، برجسته می‌کنم. حاج قاسم جانش را فدای ایران کرد. در جایی دورتر از مرزهای ما. آن هم وقتی همه خواب بودیم.