چاپ

ایران پرسمان - خراسان / وال‎ها، دلفین‎ها، خرس‎ها و خیلی از حیوانات دیگر جثه‎های بسیار بزرگ‎تری از انسان‎ها دارند و طبیعتا مغزشان هم از انسان‎ها بزرگ‎تر است. یک مغز بزرگ‎تر احتمالا خیلی سریع‎تر اطلاعات را پردازش می‎کند و درنتیجه جانداری که مغز بزرگ‎تری دارد باید خیلی باهوش‎تر باشد، پس یعنی وال‎ها از انسان‎ها بیشتر می‏‌فهمند؟ راستش را بخواهید درواقع این اصلا اندازه مغز نیست که در باهوش‎تر شدن یک موجود نقش ایفا می‌‏کند بلکه ترکیبی بودن و ساختار لایه‌لایه آن است که باعث پردازش سریع‎تر و قدرت عملکرد بهتر می‎شود. مغز انسان، لایه‌ای به نام «کورتکس» دارد که توانایی‎های زیادی به ما می‎دهد درحالی‌که جانداران دیگر با مغزهای بسیار بزرگ‎تر از ما این لایه را ندارند. مسئله مهم دیگر نسبت مغز به ابعاد بدن هر جاندار است؛ یعنی حجم و اندازه مغز نسبت به اندازه بدن موجودات است که مهم و تاثیر گذار می‏‌شود نه بزرگی آن. نسبت وزن مغز ماهی به بدنش یک به پنج هزار است. این رقم در پرندگان یک به 220 و در پستانداران که در طبقه با هوش‎ترین موجودات کره زمین تقسیم‏‌بندی می‎شوند، یک به 180 محسوب می‎شود. در بین پرندگان، خانواده کلاغ‎ها بالاترین میزان نسبت مغز به بدن را دارند و در بین پستانداران هم شامپانزه‎ها و دلفین‏‌ها در جایگاه بهتری نسبت به دیگر حیوانات پستاندار قرار می‌‏گیرند.
بزرگ‎ترین مغز در کره زمین به وال‎ها تعلق دارد ولی باز هم باهوش‎ترین موجودات روی این سیاره وال‏‌ها نیستند بلکه انسان‌‏ها با نسبت ابعاد مغز به بدن‎شان که چیزی در حدود یک به 50 است، بهترین عملکرد مغزی را دارند و باهوش‎ترین موجودات زمین به حساب می‎آیند. بعد از انسان، دلفین‎ها و شامپانزه‎ها جزو باهوش‌‏ترین جانداران این سیاره هستند به طوری که حتی می‎توانند خودشان را در آینه تشخیص بدهند.