چاپ

ایران پرسمان - خراسان / بعضی شب‎ها دیدن ماه بیش از همیشه هیجان‌انگیز است چراکه یک هاله گرد اطراف آن به چشم می‎خورد که از قضا خیلی هم روشن و جذاب است. این هاله که البته بیشتر آدم را به یاد فیلم‌ها و سریال‎های ترسناک می‌اندازد و کمی هم عجیب و مبهم به نظر می‎رسد، فقط یک پدیده علمی ساده است. درواقع باید گفت که همه چیز زیر سر ابرهاست. این ابرها میلیون‌ها بلور یخ ریز دارند که وقتی از دید ناظر زمینی، اطراف ماه قرار می‌گیرند مثل آویزهای کریستالی لوسترها عمل و نور را از زوایای مختلف‎شان منعکس می‎کنند؛ انگار نور هزاران تکه شده و از دور و در نگاه شما به شکل یک دایره دیده می‎شود. نور ماه به ذرات یخ داخل ابرها برخورد می‎کند، می‎شکند و به چشم ما می‎رسد. معمولا این کریستال‎های یخی بیشتر درون ابرهای سیروس (ابرهای پَرمانند) و در فصل‎های سرد به وجود می‎آیند و قرار گرفتن‌شان در اطراف ماه چنین منظره عجیب و زیبایی را به وجود می‎آورد. کریستال‎های یخ، به شکل شش ضلعی‌های متقارنی هستند که پرتو نور با هر زاویه و هر جهتی‌ که به آن‌ وارد شود، با همان زاویه می‎شکند و خارج می‎شود. اگر بخواهید دقیق‎تر به دست‏‌های پشت پرده این نمایش علمی نگاهی بیندازید، باید بگوییم که اول نور ماه از یک ضلع این کریستال یخ وارد می‎شود، سپس با زاویه 22 درجه دوباره می‎شکند و از آن‌ خارج می‌‌شود اما وجود این ذرات یخی در ابرها برای دیدن چنین منظره‎ای کافی نیست؛ ما هم حتما باید در موقعیت مناسبی قرار بگیریم تا پرتو‌های نور
شکسته ‌شده به چشم‎مان برسد و درنهایت حلقه دور ماه را ببینیم. خب پس به نظر می‏‌رسد این هاله گرد یک پدیده هواشناسی مربوط به داخل جو سیاره زمین است و ربطی به فضای اطراف ماه ندارد. این حلقه با همین شکل و شمایل می‏‌تواند اطراف خورشید هم تشکیل بشود.