چاپ

ایران پرسمان - آخرین خبر / امروز درختی را دیدم که در چله زمستان شکوفه داده بود یاد خودم افتادم که همیشه تلاش می کنم بر خلاف زمستانی که هست و سرمایی که می پیچید در مغز استخوان زندگی ، جوانه ای بزنم و کاری کنم.
اما این طوطی، این طوطی که از سر شیطنت و بازیگوشی یا بدجنسی و لجبازی شکوفه ها را می کند و می انداخت زمین، مرا یاد خیلی ها انداخت.
یاد آنهایی که نه تنها خودشان شکوفه نمی کنند که با شکوفه کردن دیگران هم مخالفند. همان ها که نه تنها خودشان ناامیدند ‌‌که نمی گذارند امید های کوچک بر دست و بال دیگران هم بروید.
اما این طوطی سرانجام خسته شد و پر زد و رفت.
و شکوفه های بسیار هنوز بر دستان درخت مانده است.
زمستان است و این درخت دارد کاری خلافْ آمدِ تقویم و فصل و طبیعت انجام می دهد؛ کاری بزرگ.
او قهرمان قصه ای است که هیچکس آن را نمی خواند
من دوست دارم شبیه این درخت باشم نه این طوطی؛
تو را اما نمی دانم...
عرفان نظرآهاری