چاپ

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / تاردیگرادها یکی از اُرگانیسم‌های آبی کندرو هستند که توانسته‌اند شرایط بسیار وخیمی را بر روی زمین تاب بیاورند. اکنون طی تحقیقات جدید مشخص شده است که این جانوران میکروسکوپی پُرطاقت نیز، نسبت به قرارگیری طولانی مدت در معرض دماهای رو به افزایش مرتبط با تغییرات اقلیمی آسیب‌پذیر هستند.
این جانوران به خرس آبی نیز مشهور هستند و تاب‌آوری زیادی در محیط‌های سخت و طاقت‌فرسا دارند. تحمل آن‌ها نسبت به خشکی و کم‌آبی نیز بالا است. به‌عنوان یک گونه‌‌ی آبی، این اُرگانیسم میلی‌متری را باید با لایه‌ای از آب حفاظت کرد تا بتواند فعال بوده و تولید مثل کند؛ ولی اگر این اُرگانیسم در شرایط سخت قرار گیرد، وارد حالت متابولیک قابل‌بازگشتی می‌شود که در آن بدن جاندار منقبض شده، پاهای آن به داخل جمع می‌شود و اندام‌های داخلی آن نیز بازآرایی شده و جاندار به وضعیت خشک می‌رود.
وضعیت خشک به جاندار اجازه می‌دهد تا با شرایط کمبود اکسیژن و همچنین بالا بودن غلظت‌های مواد سمی مقابله کند و تغییرات دمایی شدید را نیز تاب آورد. مطالعات گذشته نشان داده‌اند که پاشنه‌ی آشیل این جاندار، قرار گرفتن در دماهای بسیار بالا به مدت طولانی است. برخی از گونه‌های این اُرگانیسم می‌توانند دمای 151 درجه‌ی سانتی‌گراد را به مدت 30 دقیقه تحمل کنند. با این حال قرار گرفتن این جانداران در دماهای بالای 80 درجه‌ی سانتی‌گراد به مدت طولانی‌تر باعث مرگ آن‌ها می‌شود.
محققین دانشگاه کپنهاگ دانمارک گونه‌هایی که در سقف خانه‌ها یافت می‌شوند را تحت دماهای بالا مورد بررسی قرار داده‌اند. گونه‌هایی که در وضعیت خشک قرار داشته باشند، دماهای بالاتری را تحمل می‌کنند؛ ولی اگر دسترسی به آب برای این جانداران وجود داشته باشد، وارد وضعیت فعال می‌شوند و تاب‌آوری آن‌ها کم می‌شود.
«ریکاردو نوس» به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «با انجام این مطالعه، نتیجه می‌گیریم که اُرگانیسم‌هایی که در حالت فعال قرار داشته باشند، آسیب‌پذیری بیشتری نسبت به دماهای بالا دارند. با این حال، گونه‌هایی که در وضعیت خشک قرار دارند نیز اگر به مدت طولانی در معرض گرما باشند، آسیب‌پذیری بالایی دارند و تقریباً همگی می‌میرند.»
ساختار ژنتیکی تاردیگرادها باعث می‌شود که این جانداران تقریباً غیرقابل نابودی باشند و بتوانند در همه‌ی آب‌های دنیا از قطب جنوب گرفته تا گنداب‌های خیابان‌ها زنده بمانند. دانشمندان در مقاله‌ی خود که در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شده، نوشته‌اند: «تغییرات اقلیمی اثرات سوء زیادی بر روی سکونت‌گاه‌های زمین داشته است. بالا رفتن دما می‌تواند زندگی همه‌ی جانداران را با تهدید مواجه کند. اکنون می‌دانیم که این تغییرات بر روی اُرگانیسم‌های مقاوم نیز تاثیرات منفی دارد و بنابراین باید برای مقابله با آن، اجماع جهانی شکل گیرد.»