چاپ

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / یکی از عجایب موجود در جهان، سالم حفظ شدن مغز یک انسان پس از 2،600 سال است. این مغز را به دلیل مکان کشف به‌نام «مغز هسلینگتون» نامگذاری کرده‌اند. این مغز یکی از قدیمی‌ترین مغزهایی است که در اروپا یا آسیا کشف شده و به‌صورت طبیعی حفظ شده است. قسمت عجیب ماجرا این است که مغز انسان تا 80 درصد از آب تشکیل شده است و بافت‌های عصبی آن نیز به سرعت پس از مرگ از بین می‌روند، ولی برای این مردِ متعلق به عصر آهن، این اتفاق نیفتاده است.
این مغز درون یک جمجمه قرار داشته و تاریخ آن به 482 تا 673 سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد و احتمالاً به مردی تعلق داشته که در دهه‌ی چهارم زندگی خود بوده است. آزمایش‌های قبلی نشانه‌هایی از شکسته شدن استخوان‌های گردن را نشان داده‌اند که می‌تواند نشانه‌ای از به دار آویخته شدن وی باشد. به نظر می‌رسد سر این فرد پس از به دار آویخته شدن با کارد قطع شده و خون وی تخلیه شده است.
تیم محققین در مجله‌ی The Royal Society Interface، نوشته‌اند: «موضوع سالم ماندن این مغز به صورت راز باقی مانده است، زیرا تخریب بافت‌ها باید پس از چند دقیقه از مرگ شروع می‌شد. چنین وضعیتی نباید برای پروتئین‌های مغزی در دمای محیط آن هم به مدت چند هزار سال رخ می‌داد.»
به هر حال، احتمالاً دفن کردن سریع این جمجمه درون رسوبات خیس و نرم باعث کم شدن احتمال عفونت و در نتیجه کاهش سرعت تجزیه‌ی بافت‌های مغزی شده است. بر روی بقایای این جمجمه هیچگونه اثری از حفظ غیرطبیعی آن، مانند مومیایی کردن یافت نشده است.
برای کشف واقعیات بیشتر در مورد این مغز، تیمی از کالج دانشگاهی لندن به سرپرستی دکتر «اکسل پتزولد» برای بررسی موضوع مامور شده‌اند. محققین برای بررسی موضوع، قسمتی از بافت مغز 2،600 ساله و قسمتی از یک مغز تازه را در معرض تجزیه قرار دادند و فرآیند آن‌را به مدت یک سال تحت نظر داشتند. مغز تازه در این مدت کاملاً از بین رفت، ولی مغز قدیمی نه تنها تخریب نشد، بلکه قوام بیشتری نیز پیدا کرد.
این یافته‌ها از اهمیت بالایی برخوردار هستند، ولی هنوز هم باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا دلیل ویژگی‌های خاص مغز هسلینگتون پیدا شود. شاید یک ترکیب طبیعی به این شرایط کمک می‌کند که باید کشف شود.