چاپ

ایران پرسمان - تولید بافت زنده به کمک چاپگرهای زیستی در ایران
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6019262
٥٢
٠
باشگاه خبرنگاران / مجید حاجی حسینعلی مدیر عامل یک شرکت دانش بنیان اظهار کرد: شرکت ما از اوایل سال 95 با محوریت تولید چاپگر زیستی سه بعدی کارش را شروع کرد. چاپگر زیستی یک پرینتر سه‌بعدی است که به جای قطعات صنعتی، بافت زنده تولید می‌کند. در این روش بافت‌ها و اندام‌هایی مانند: کلیه، قلب، پوست، استخوان و غضروف را به کمک چاپگر زیستی در آزمایشگاه تولید کرده و جایگزین بافت‌های آسیب دیده در اثر بیماری یا سوانح می‌کنند.
او درباره اینکه چرا به سراغ چاپگر زیستی رفتند بیان کرد: قبل از شروع کار، تحقیق کرده و متوجه شدیم که تا پیش از ما، دو مجموعه شروع به تهیه چاپگر زیستی کرده‌اند. اما دریافتیم که حاصل کار آن‌ها در حد یک نمونه ابتدایی است و به مرحله تجاری‌سازی نرسیده است.
مدیر عامل این شرکت دانش بنیان ادامه داد: در نهایت بر اساس تحقیقات متوجه شدیم که در این زمینه خلأ وجود دارد و با وجود نیازی که به این دستگاه داریم، هنوز کسی دست به کار تولید آن نشده است. از سویی قیمت نمونه آمریکایی یا اروپایی این دستگاه مبلغی بین 50 تا 300 هزار دلار است که به دلیل هزینه سنگین و دسترسی نداشتن به خدمات پس از فروش دستگاه وارد کشور نشده بود.
حاجی حسینعلی با اشاره به ایده جذب مشتری بیان کرد: در اردیبهشت ماه 96 نمونه اولیه را در نمایشگاه تجهیزات و مواد آزمایشگاهی ساخت ایران نمایش دادیم و با استقبال خوبی از سوی پزشکان، اساتید و پژوهشگران مواجه شدیم. اما همه بر این باور بودند که ساخت این دستگاه در حدی که آماده تجاری سازی شود، کاری بزرگ و عظیمی است که مجموعه ما از پس انجامش بر‌نمی‌آید و اعتماد نکردند. بعد از نمایشگاه تصمیم گرفتیم برای آشنایی بازار، کار‌های خدماتی را به صورت رایگان انجام دهیم؛ بنابراین شروع کردیم و نمونه‌ پوستی و سلول‌های پوستی را پرینت کردیم. که کار باعث اثبات فناوری ما و آشنایی جامعه هدف شد.
او افزود: در اسفند 96 یکی از اساتید جوان که دوره‌ای در هاروارد بود و به تازگی عضو هیئت علمی داروسازی دانشگاه تهران شده بود، با دستگاه ما کار کرد. از آنجا که کیفیت این دستگاه در حد همان نمونه‌های خارجی است سفارش دستگاه داد. به این ترتیب در اردیبهشت 97 اولین دستگاه را فروختیم و همان نمونه شد تا افراد دیگر نیز اعتماد‌شان جلب شود. به این شکل، نیمه اول سال 97 سه دستگاه فروختیم و کار تجاری ما شروع شد.

`ایران

مدیر عامل این شرکت دانش بنیان درباره سرمایه اولیه کار اظهار کرد: تا به امروز پولی که صرف امور شرکت شده، از سرمایه شخصی بوده است. همه افراد گروه، اشخاصی توانمندی بوده‌اند که در مجموعه‌های خوبی کار می‌کردند و توانسته بودند پس از انداز اندکی جمع کنند که خرج این کار کردند. 120 میلیون تومان وام هم از مرکز راهبردی فناوری‌های همگرای معاونت علمی گرفتیم و با وجود این که بازپرداخت آن برایمان سخت بود توانستیم کار را تجاری کنیم و بفروشیم.
حاجی حسینعلی در پاسخ به این سوال که تفاوت یک شرکت دانش بنیان با یک شرکت عادی در چیست، بیان کرد: شرکت‌های دانش بنیان در حوزه‌هایی کار می‌کنند که های‌تک هستند. این حوزه‌ها برای آن که به نتیجه برسند، نیاز به سرمایه و حوصله دارند. به هر حال در این شرکت‌ها باید تکنولوژی ایجاد و تجاری سازی شود که روندی طولانی دارد، همچنین در مورد محصولات این شرکت‌ها، اعتماد بازار نیز به سختی جلب می‌شود.
او ادامه داد: شرکت ما اواخر سال 96 و چند ماه پیش از این که اولین سفارش را بگیریم، تا آستانه فروپاشی پیش رفت. بعضی از اعضای تیم خسته شده بودند و فکر می‌کردند ادامه این مسیر بی‌فاید است. اما یکی، دو نفر از آن‌ها باقی ماندند و تیم را نگه داشتند. همین هم باعث شد بتوانیم 10، 12 دستگاه در ایران بفروشیم؛ دستگاهی که تا قبل از کار شرکت ما اصلا در کشور وجود نداشت، اما با صبر و حوصله‌ای که به خرج دادیم، بالاخره بازار با قابلیت‌هایش آشنا شد و اعتماد کرد.بافت زنده
مدیر عامل این شرکت دانش بنیان عنوان کرد: همچنین شرکت‌های دانش بنیان نیاز به زیرساخت‌های مناسب دارند؛ هم از حیث تجهیزات و هم از نظر نیروی انسانی. اما با موقعیت که این شرکت‌ها دارند، تأمین و نگه‌داشتن آن‌ها برای شرکت‌های کوچک بسیار دشوار است. در تیم ما نیرو‌هایی وجود داشتند که برای ادامه کار یا تحصیل به خارج از کشور رفتند و ما آن‌ها را از دست دادیم. درست است که این افراد نماینده ما در کشور‌های دیگر هستن ولی از شرکت جدا شده‌اند. این امر مهمی است که شرکت‌های دانش بنیان باید از همان ابتدا به آن توجه کنند.
حاجی حسینعلی گفت: نکته سوم این است که مهم‌ترین بخش هر شرکت دانش‌بنیان بخش تحقیق و توسعه یا همان R&D آن است. این در مورد همه شرکت‌های دنیا که لبه علم کار می‌کنند، وجود دارد این خیلی مهم است و همیشه باید آن را فعال نگاه داشت. این که تصور کنند به یک تکنولوژی دست یافته‌اند و می‌توانند بخش R&D را تعطیل کنند و تمرکزشان را تنها روی فروش همان محصول بگذارند، اشتباه است. یک شرکت دانش بنیان باید دائما به فکر گسترش کارش و محصولات جدید و جانبی باشد.
او افزود: اکنون شرکت ما وارد بحث تولید جوهر زیستی شده است و سلول‌های مختلف برای بافت‌ها تولید کرده‌ایم. آنکوباتور ویژه برای هر بافت نیز از محصولات جانبی همان دستگاه چاپگر زیستی است که به تولید آن پرداخته‌ایم. گروه R&D شرکت ما همواره فعال است و حتی دستگاه چاپگر زیستی که اکنون به فروش می‌رسد، نسل چهارم دستگاه‌های تولیدی ماست و با نمونه اولیه فرق دارد. به اعتقاد من شرکت‌های دانش بنیان زمانی موفق می‌شوند که پس از تجاری سازی محصول خود، در همان نقطه متوقف نشوند و تحقیق و توسعه را ادامه دهند.
مدیر عامل این شرکت دانش بنیان با اشاره به کمک دولت برای شرکت‌های دانش بنیان بیان کرد: مقصود من از حمایت، تزریق پول نیست و باید این شرکت‌ها در فضایی ارگانیک رشد کنند. حمایت اصلی این است که دولت کاری کند تا شرایط اقتصادی پایدار ایجاد شود. در نمایشگاه قرار دارد می‌بندیم و تضمین می‌کنیم که تا اردیبهشت سال آینده قیمت محصول ثابت باشد، اما به دلیل پایدار نبودن شرایط و پیش‌بینی ناپذیری آینده، این قراردا‌ها تبدیل به معضل می‌شوند.
حاجی حسینعلی ادامه داد: مسئله دیگر، آشنا کردن جامعه دانشگاهی با فضای کسب و کار است که در این زمینه کار‌های خوبی انجام شده، اما هنوز دانشجو و استاد، آن طور که باید با فضای کسب و کار آشنا نیستند و به همین دلیل انتظارات از این فضا نیز واقعی نیست، او تصوری از تجاری‌سازی محصول، تست‌های بین‌المللی و تولید در کلاس جهانی ندارد. اگر این آشنایی صورت پذیرد، نرخ افراد توانمندی که از کشور خارج می‌شوند، کاهش پیدا می‌کند.
او گفت: همچنین ما به تسهیلات و زیرساخت‌های هدفمند نیاز داریم. برای مثال در حال حاضر شرکت ما نیاز به آزمایشگاهی مجهز دارد که مبلغی در حدود 20 میلیارد تومان فقط هزینه تجهیزات آن آزمایشگاه است و شرکت کوچکل ما نمی‌تواند این هزینه را پرداخت کند. برای چنین مواردی نیاز به فضایی اشتراکی است و ایجاد چنین فضایی از عهده دولت بر‌می‌آید.
مدیر عامل این شرکت دانش بنیان در پایان عنوان کرد: محصولات بسیاری در ایران تولید می‌شوند که در حد کلاس جهانی هستند و امتحان خود را پس داده‌اند، اما به خاطر تحریم‌ها و قوانین نمی‌توانند صادرات داشته باشند. البته از طریق کریدور صادرات معاونت علمی به این دسته از شرکت‌ها کمک می‌شود، اما به طور کامل پاسخگوی نیاز‌ها نیست.