چاپ

ایران پرسمان - سرمقاله مردم سالاری/ پذیرش نقد در بستر جامعه
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6026766
٢٣
٠
مردم سالاری / « پذیرش نقد در بستر جامعه » عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم دکتر شعبان پیرحیاتی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
اجتماعی شدن و جامعه پذیری دو مؤلفه‌ای هستند که در جامعه توسعه یافته و به صلح رسیده به منصه ظهور رسیده است. قدر مسلم چنین جامعه‌ای به آن حد از بلوغ فکری و سازمانی رسیده است که بتواند قراردادهای اجتماعی را در درون خود شکل دهد.
در این فضاست که رابطه شهروندی و صلح با خود و طبیعت عینیت می‌یابد. این همان نقطه‌ایست که خرد جمعی و ساختار نخبگی شکل می‌گیرد و ذهن نقاد در بستر آن به پرسشگری می‌پردازد. در چنین عرصه‌ای سیاست نظامند می‌شود، به طوریکه در سایه سار آن نهادهای مدنی همچون مجلس که ماحصل رای مردم باشد متجلی می‌گردد.
با چنین مؤلفه و در چنین میدان رقابتی است که افراد باید به حکومت برسند. برای مردم ورود به عرصه انتخابات یک وظیفه ملی و قانونی است تا بتوانند در سرنوشت خود و فرزندانشان سهیم باشند، اما شرایط برای یک انتخابات آزاد و درخور شأن ملت امر دیگریست! در چنین بزنگاهی همه باید متوجه هزینه برد و باخت آن باشند. اینطور نیست که مردم صرفاً پیاده نظام و نردبان ترقی بعضی از افراد و جناحی خاص باشند! حس مسئولیت‌پذیری مردم را به پای صندوق‌های رأی گیری می‌کشاند و این حق مردم است که در فرایند تصمیم‌گیری‌های کلان مملکت نقش داشته باشند اما در چه شرایطی؟
مردم این حق را دارند که از خود بپرسند سکان مملکت را در این شرایط حساس به دست چه کسانی می‌سپارند؟ قدر مسلم هریک از این مردم جزئی از این جهان هستند و سهمی از آن دارند. قانون مدنی و عقلانیت حکم می‌کند که این سهم از دموکراسی را که این مردم به کمترینش که همان انتخاباتی آزاد و در فضایی رقابتی است دریغ نکنید. بدون تردید در دنیای امروز، شیوه حس خود حق پنداری و جزم اندیشی راه به جایی نمی‌برد.
باید به خرد جمعی توجه کرد و به آن احترام گذاشت. امروزه جامعه ما در شرایط خطیری قرار دارد، نباید مردم را بین «بد و بدتر» قرار داد! با آنها قیم‌مآبانه رفتارکردن دور از شأن یک ملت است. نمی‌شود به مردم گفت یا این یا هیچکس. برای یک انتخابات پراثر، رجوع به خرد جمعی و گسترش افق دید مسئولین در فضایی تامل برانگیز با این مردم، آن هم با شیوه‌ای مسالمت‌آمیز بهترین گزینه است. مردم به‌دنبال مجلسی یکدست، فرمایشی و بیصدا نیستند.
اگر قدری با خود صادق باشیم باید اذعان کرد که طی این سال‌ها با فرصت سوزی‌های مسئولین شکاف بین ملت و دولت بیشتر شده است. پس بهتر است بیشتر مراقب باشیم. حفظ منافع و امنیت ملی کشور در اولویت است. لذا هیچکس در جایگاهی نیست که با تفسیر به رأی بخواهد نظر مردم را نادیده بگیرد و جامعه را به تنش بکشاند. دیگر عصر فریبکاری، تصمیمات هیاتی و تحکم سپری شده است. امروزه سخنان و عملکردهای مسئولین توسط مردم مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد. نادیده گرفتن رأی و نظر مردم، پسند هیچکس نیست. بدیهی است که بزرگترین سرمایه برای هر کشوری اعتماد بین مردم و دولت است. نباید این سرمایه ملی را قربانی اغراض شخصی یا جناحی کرد. بدون تردید آنان که به این مهم بی‌توجه‌اند از حیث جامعه شناختی دچار مشکل هستند. احترام به خواست و رأی مردم حداقل ضرورتی است که دولتمردان باید به آن توجه کنند.
بیایید هدف خود را تحقق آرزوهای این مردم قرار دهید و از در صلح با آنها درایید. توجه خود را به داخل کشور معطوف کنید. ترسم از آن است که همه به دامن باوری بیفتیم که باور کنیم «چقدر زود دیر شد»!؟ تا همینجا هم خیلی دیر شده است.