بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
حزب کارگزاران سازندگی تکلیف خود را برای انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 مشخص کرد. همانطور که پیش از این در چندین گزارش نوشتیم محسن هاشمی رفسنجانی، رییس شورای شهر تهران کنار اسحاق جهانگیری معاون اول رییس‌جمهوری دو کاندیدای نهایی این تشکل سیاسی برای معرفی به نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان یا همان «جبهه اصلاحات ایران» برای انتخابات سال آینده هستند. با این حساب اکنون راحت‌تر می‌توان تحرکات انتخاباتی کارگزاران سازندگی را تحلیل کرد و احتمالا پس از این دیگر احزاب هم گزینه‌های خود را روی میز بگذارند تا در نهایت لیستی از کاندیداهای حزبی اصلاح‌طلبان برای انتخابات سال آینده مشخص شود. اما همه این احزاب حتما باید منتظر دو تصمیم مهم بمانند. تصمیم اول، سال آینده از سوی شورای نگهبان اعلام می‌شود و آنان تعیین می‌کنند چه‌کسانی به عنوان کاندیدای نهایی در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 حاضر خواهند بود و تصمیم دوم، تصمیمی است که «جبهه اصلاحات ایران» خواهد گرفت و مشخص خواهد کرد که کدام‌یک از اعضای فهرست اولیه کاندیداهای حزبی جریان اصلاحات به عنوان کاندیدای نهایی این جناح سیاسی وارد کارزار انتخابات خواهد شد.
محسن هاشمی رفسنجانی که از چندماه پیش ابتدا صراحتا احتمال کاندیداتوری خود را رد کرد و در ادامه این اواخر، تلویحا از این احتمال گفته بود، دیروز درباره آخرین تصمیمات انتخاباتی کارگزاران سازندگی گفته است: «هم‌اکنون شرایط بیش از 10 نفر از کاندیداهای احتمالی در حزب مورد بررسی قرار گرفته که درنهایت بعضی از نامزدها ازجمله من و آقای جهانگیری به عنوان پتانسیل‌های اصلی حزب برای کاندیداتوری در انتخابات مطرح شدیم که البته باید با هر دوی ما صحبت شود تا ببینیم قصد کاندیداتوری را داریم یا خیر!» هاشمی‌رفسنجانی درحالی دیروز به نحوی در صحبت‌هایش تلاش کرده این‌طور وانمود کند که هنوز تصمیمی برای کاندیداتوری نگرفته که تا پیش از این در اظهارنظرهای مطبوعاتی متعدد اعلام کرده بود باید در صحت عقل کسانی که می‌خواهند در انتخابات 1400 کاندیدا شوند، تردید کرد. او علت این سخنان خود را شرایط پیچیده کشور و وجود مشکلات فراوان عنوان کرده بود. با این حال از ماه‌ها پیش برخی ناظران تاکید داشتند که او در حال آماده کردن خود برای ورود به انتخابات ریاست‌جمهوری است؛ چنان‌که پیش از این در گزارش‌هایی از «مانیفست انتخاباتی هاشمی» و راهبرد و تاکتیک مدنظرش برای ورود کم‌هزینه به این انتخابات گفته بودیم.
هاشمی همچنین در مورد کاندیداتوری اسحاق جهانگیری نیز اظهارنظر کرده اما حتی اگر سخنی نمی‌گفت هم این اواخر با نگاهی به تحرکات معاون اول اصلاح‌طلب دولت اعتدالی روحانی می‌شد حدس زد که او هم برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده نام‌نویسی می‌کند. جهانگیری در انتخابات گذشته به عنوان یکی از جنجالی‌ترین چهره‌ها در مناظره‌های انتخاباتی شرکت کرد و آنقدر در این مناظره‌ها موفق ظاهر شد که حتی برخی به شوخی می‌گفتند شاید روحانی به نفع او کناره‌گیری کند. چنان‌که بسیاری معتقد بودند از همان سال 96، پیروز انتخابات 1400 هم مشخص شده و آن کاندیدای پیروز کسی نیست، مگر اسحاق جهانگیری. آن‌چه اما طی این 4 ساله دوم دولت روحانی رقم خورد، منجر به آن شد که دولت حسن روحانی و البته شخص اسحاق جهانگیری در کانون انتقادات قرار گیرد و این انتقادها باعث شد که موضوع کاندیداتوری جهانگیری به حاشیه برود. تا همین چندی پیش نیز برخی می‌گفتند که جهانگیری قصد کاندیداتوری در انتخابات 1400 را ندارد و فضای سیاسی کشور نیز برخلاف 4 سال پیش چندان با او همراه نیست. حالا اما فعالیت‌ها و سخنان جهانگیری نشان می‌دهد که او احتمالا در حال آماده کردن خود برای ورود به انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 است اما شرایط برخلاف 4 سال پیش چندان برایش فراهم نیست و جهانگیری با دشواری‌های بسیاری برای شرکت در انتخابات رو به‌رو است. به‌علاوه آنکه کاندیداهای متعددی در جریان اصلاحات مطرح شده‌اند که به نظر می‌رسد بعضا ممکن است در صورت ورود به میدان موفق‌تر از جهانگیری باشند؛ گزینه‌هایی که از قضا بعضا در همین دولت روحانی فعالیت دارند و شاید سرآمدشان کسی نیست جز محمدجواد ظریف. 
محسن هاشمی رفسنجانی اتفاقا دیروز در این باره نیز صحبت کرده است. رییس کمیته انتخابات کارگزاران سازندگی با اشاره به دیگر کاندیداهای موردنظر این تشکل سیاسی که خارج از بدنه این حزب هستند، گفته است: «برخی هم مثل آقای ظریف، زنگنه و پزشکیان به عنوان نامزدهای خارج حزب مطرح شدند که نسبت به آقای ظریف نظرات مثبت‌تر بود ولی نمی‌توان از حالا گفت که نظر قطعی حزب این است.» تا آنجا که برخی منابع خبری گزارش داده‌اند فعلا خبری از کاندیداتوری زنگنه نیست و او تاکنون تلاش روشنی برای ورود به میدان از خود بروز نداده است. اما تحرکات مسعود پزشکیان از معدود اصلاح‌طلبان حاضر در مجلس یازدهم که سابقه وزارت در دولت خاتمی را نیز در کارنامه دارد، افزایش یافته و بسیاری معتقدند که او هم تمایل دارد تا وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی شود. هرچند تاکنون صحبت چندانی درباره حمایت از او ازجانب اصلاح‌طلب به گوش نرسیده و آن‌چه هاشمی دیروز گفته شاید یکی از مهم‌ترین پالس‌های انتخاباتی پیرامون پزشکیان باشد.
اوضاع برای ظریف اما یک‌سر متفاوت است و در این میان بسیاری از او سخن می‌گویند و معتقدند با آمدنش به میدان، حتی ممکن است بدنه اجتماعی حامی اصلاح‌طلبان نیز وارد میدان شده و از او حمایت کند. آنان تأکید دارند که ظریف همچنان محبوب است و می‌تواند مردم را پای صندوق رأی بیاورد. اما مشکل اینجاست که ظریف به دفعات و با صراحتی کم‌نظیر گفته تمایلی به ورود به عرصه انتخابات و به‌خصوص کار سیاسی و اجرایی ندارد و تنها کاری که بر آن مسلط است، دیپلماسی و برعهده گرفتن سکان هدایت دستگاه دیپلماسی است. او طی ماه‌های اخیر بارها اعلام کرده که در انتخابات 1400 نام‌نویسی نمی‌کند. با این حال برخی احتمال می‌دهند که با توجه به افزایش درخواست‌ها و شرایط سیاسی خاص کشور، به‌خصوص باتوجه به پیروزی جو بایدن در انتخابات امریکا و پایان عصر ترامپ، تغییر نظر داده و وارد رقابت انتخاباتی شود.
علی‌محمد نمازی، ازجمله اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران دیروز درباره کاندیداتوری ظریف اظهارنظر کرده و گفته است: «بعید است که او نامزد شود، مگر اینکه یکی از احزاب مهم از او دعوت کند؛ وگرنه خودش اهل این نیست که به‌صورت مستقل نام‌نویسی کند.»
البته در این میان صحبت‌هایی از نامزدهای دیگر هم شنیده می‌شود. ماه‌های گذشته برخی جریان‌ها تأکید کرده‌اند از آ‌ن‌جا که احتمالا هیچ‌کدام از کاندیدای موردنظر اصلاح‌طلبان تأیید صلاحیت نمی‌شود، شاید بهتر باشد که تمرکز خود را بر چهره‌ای چون علی لاریجانی متمرکز کنند. اما حالا مشخص شده که طرفداران این ایده، در اقلیت مطلق قرار گرفته‌اند و بسیاری از اصلاح‌طلبان بر این باورند که لاریجانی جایگاهی میان اصلاح‌طلبان ندارد و به جز این، هستند اصلاح‌طلبانی که می‌توانند از سد نظارت استصوابی شورای نگهبان عبور کنند. به‌هرحال تاکنون هیچ‌یک از احزاب عضو «جبهه اصلاحات ایران» حاضر نشده از کاندیداتوری علی لاریجانی حتی سخن بگوید؛ چه برسد به اینکه بخواهند او را به عنوان کاندیدای مطلوب خود در انتخابات سال آینده معرفی کنند. آن‌چنان که پیداست، ظاهرا عمده تمرکز اصلاح‌طلبان بر سرمایه‌های درون‌گفتمانی جریان اصلاحات متمرکز است و شعار اصلاح‌طلبان همان است که ماه‌هاست تکرار می‌کنند؛ کاندیدای تماما اصلاح‌طلب!