بزرگنمايي:

ایران پرسمان - آرمان ملی / « برگشتن از نیمه راه زیان » عنوان سخن روز در روزنامه آرمان ملّی به قلم محمدرضا خباز است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
کشور ما به‌دلیل اینکه عضو سازمان ملل و عضو جامعه جهانی است، طبیعتا باید یک هماهنگی با بقیه کشورهای دنیا در چارچوب حفظ منافع ملی خودمان داشته باشد. به همین مناسبت تلاش شد به بعضی از معاهدات بین‌المللی که هنوز نپیوستیم، بپیوندیم تا هم مشکلات کشورمان مضاعف نشود و هم بی‌دلیل خودمان را در معرض اتهام قرار ندهیم که یکی از آنها اف‌ای‌تی‌اف است که چهار لایحه آن به‌وسیله دولت در بیش از دو سال پیش به مجلس گذشته تقدیم شد و مجلس آنها را تصویب کرد و بعد از طرح در شورای نگهبان دو مورد تایید ولی متاسفانه پالرمو و CFT مورد تصویب شورای نگهبان قرار نگرفت و به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع شد. مجمع تشخیص مصلحت هم که اساسا شأنیت رفع اختلاف بین مجلس و شورای نگهبان را دارد، در چارچوب وظایف خود عمل نکرد و رسیدگی به آن را حدود دو سال به حالت مسکوت درآورد تا در لیست سیاه قرار گرفتیم؛ به‌طوری که از اردیبهشت امسال دیگر هرگونه ارتباط بانکی کشورمان چه با دوستانمان، چه با کشورهای بی‎طرف و چه دشمنانمان ممنوع است. این درحالی است که به‌رغم خیرخواهی‌هایی که صورت گرفت و به یاد دارم در چندین گفت‌وگو خطاب به مجمع تشخیص مصلحت خواستار درنظرگرفتن حقوق ملت شدم چون چه بخواهیم چه نخواهیم نپیوستن به مجموعه بین‌المللی آثار زیانباری دارد؛ از جمله اینکه هر نوع تبادل مالی با کشور ممنوع اعلام می‌شود و به تبع آن دیگر کاملا دستمان بسته خواهد شد و حتی قادر نیستیم پول میزان نفتی را که می‌فروشیم به کشور برگردانیم تا چه رسد به سرمایه‌گذاری و جذب سرمایه‌گذاری خارجی و این ضرر هنگفت و گناه نابخشودنی به عهده کسانی است که بی‌دلیل مطالعه نکرده و براساس احساسات یا خدای ناکرده جناح‌بندی‌های سیاسی منافع ملی کشور را نادیده می‌گیرند که موجب ضرر به کشور و مردم می‌شود. نپیوستن به پالرمو وCFT باعث می‌شود کالاهایی که وارد کشور می‌کنیم، حدود 20 درصد هزینه بیشتری داشته باشند. آقای رئیس‌جمهور مجبور شدند از آخرین ابزاری که در اختیار دارند، استفاده کنند و آن استجازه از رهبری است. از این‌رو نامه‌ای خدمت ایشان نوشتند تا به زیرمجموعه خودشان یعنی مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام کنند تا مجددا تجدیدنظر کنند. رهبری خوشبختانه پذیرفتند و آن را به مجمع ارسال کردند و مجمع هم برای اینکه بتواند افراد مختلف را قانع کند از اعضای دولت که مرتبط با این دو لایحه بودند، دعوت کرد و بحث‌های مفصلی در مجمع داشتند. به نظر می‌رسد بعد از آن کسانی که در گذشته مخالف بودند یا موافق شدند یا الان در حالت بی‌طرفی به سر می‌برند و دیگر سختگیری نمی‌کنند. در این میان برخی سوال می‌کردند که اگر اینها را تصویب کنیم، دیگر شرایط کشور خوب می‌شود و گرانی‌ها به پایان می‌رسد؟ در پاسخ باید گفت که این به معنای کاهش قیمت‌ها نیست بلکه از ضرر اضافه‌تر جلوگیری می‌کند. وقتی نفت می‌فروشیم و پولی برنمی‌گردد، طبیعتا کشوری که درآمدش به حداقل برسد فشارش بر دوش مردم خواهد بود. ایرادات دیگر هم توسط استدلال‌های اعضای هیات دولت پاسخ داده شد و خوب بود که این طرف سال به مردم عیدی می‌دادند و لوایح را تصویب می‌کردند. به نظر می‌رسد عده‌ای که قصد کاندیداتوری در انتخابات 1400 را دارند، مایل نیستند این مساله تمام شود. تعداد اندکی کشور در دنیا هستند که به اف‌ای‌تی‌اف نپیوستند، کشورهایی که در بحث‌های اقتصادی شفافیت ندارند؛ از این‌رو وقتی بپیوندیم دیگر این اتهامات به ما وارد نخواهد شد. به نظر می‌رسد موکول شدن موضوع به سال آینده، کار دقیقی نبود چون موضوعی که این همه مدت در دستورکار بوده و بارها مورد بحث واقع شده، همه حضور ذهن داشتند و منتقل کردن آن به بعد خوب نبود. از فحوای کلام برخی آقایان چنین برمی‌آید که نظر مثبت است چون در گذشته تعداد موافقان زیر 10 نفر و مابقی همه مخالف بودند ولی الان امید می‌رود که تعداد موافقان بیشتر شده و منافع ملی کشور را بر بحث‌های غیرکارشناسی و غیرحقوقی ترجیح دهند.