بزرگنمايي:

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / بر اساس آنالیزهای انجام شده توسط ناسا، دمای متوسط سطح زمین در جهان در سال 1399، مصادف با سال 2020 میلادی را می‌توان در کنار سال 2016، به‌عنوان گرم‌ترین سال‌های تاریخ تمدن انسان دانست.
الگوی گرمایش جهانی در بلند مدت در حال ادامه پیدا کردن است و دمای متوسط این سال‌ها نسبت به سال‌های 1951 تا 1980 حدود 1.02 درجه‌ی سانتی‌گراد افزایش داشته است. دمای متوسط امسال در حد بسیار کمی از دمای سال 2016 کمتر بوده است که می‌توان آن‌را در حد خطای اندازه‌گیری‌ها دانست.
دکتر «گراوین اشمیت» به‌عنوان رئیس موسسه‌ی تحقیقات فضایی گدارد ناسا، می‌گوید: «هفت سالی که گذشت را می‌توان گرم‌ترین هفت سال ثبت شده در تاریخ دانست و مشخص است که الگوی گرمایش همچنان رو به افزایش است. اینکه یک سال دما پایین‌تر باشد را نمی‌توان خوشحال کننده دانست، بلکه باید الگوی بلند مدت را در نظر گرفت که همچنان افزایشی است. با در نظر گرفتن این الگو و همچنین اثراتی که انسان بر روی تغییرات آب و هوایی دارد، باید منتظر رکوردشکنی‌های بیشتر نیز باشیم.»
ردگیری الگوی دمایی جهانی نشان می‌دهد که فعالیت‌های بشری علی‌الخصوص انتشار گازهای گلخانه‌ای تا چه حد می‌تواند برای سیاره‌ی زمین مضر باشد. دمای متوسط جهان از سال 1900 تا کنون حدود 1.2 درجه‌ی سانتی‌گراد افزایش داشته است. افزایش دما منجر به پدیده‌هایی مانند از دست رفتن یخ‌های دریاها، افزایش سطح دریاها، افزایش و شدت یافتن موج‌های گرمایی و تغییر محیط زیست گیاهان و حیوانات می‌شود.
درک الگوهای بلند مدت آب و هوایی برای ایمنی و کیفیت زندگی بشر از اهمیت بالایی برخوردار است و به انسان کمک می‌کند تا با آن سازگاری پیدا کرده و در صورت نیاز محیط زیست خود را تغییر دهد تا بتوانند از محصولات کشاورزی دیگری استفاده کند، منابع آب را مدیریت کند و خود را در برابر حوادث غیرمترقبه آماده کند.
همچنانکه الگوی دمایی جهان افزایشی است، رخدادهای مختلفی نیز می‌توانند بر میانگین دمایی هر سال تاثیر داشته باشند. در واقع ممکن است عواملی وجود داشته باشد که در یک سال میزان نور خورشید رسیده به سطح زمین را تحت تاثیر قرار دهد. در سال گذشته آتش‌سوزی‌های رخ داده در استرالیا مقادیر بسیار زیادی دود و ذرات معلق را تا ارتفاع 18 کیلومتری اتمسفر آزاد کرد. این موضوع باعث جلوگیری از رسیدن نور خورشید به زمین شده و اثر سرمایشی بر روی زمین داشته است.
قرنطینه‌ی ناشی از شیوع کروناویروس جدید نیز دارای دو اثر بر روی گرمایش زمین بوده است. قرنطینه باعث بهبود آلودگی هوای شهرها شده که این کار باعث می‌شود نور خورشید بیشتری به سطح زمین برسد و از طرف دیگر کمتر منتشر شدن گازهای گلخانه‌ای نیز باعث کم شدن اثرات گرمایشی این عناصر شده است. البته میزان دی‌اکسیدکربن موجود در اتمسفر امسال هم رو به افزایش بوده است.
داده‌های به‌دست آمده نشان داده است که حتی این موارد نیز در کم کردن اثرات گرمایشی زمین تاثیر چندانی نداشته‌اند و باید کارهای جدی‌تر و سریع‌تری برای مقابله با این مشکل اتخاذ شود.