بزرگنمايي:

ایران پرسمان - شرق شرق/متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
محمود صادقی، نماینده پیشین مجلس در نشست خبری خود با خبرنگاران، ضمن اعلام کاندیداتوری برای انتخابات ریاست‌جمهوری، گفت: «ملت ایران در سال پایانی قرن چهاردهم شمسی بار دیگر در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری و ششمین دوره انتخابات شهر و روستا قرار گرفته است. انتخابات ارزشمندترین رهاورد انقلاب اسلامی است».
او ادامه داد: «انتخابات ریاست‌جمهوری موجب می‌شود که سکان امور اجرائی کشور از دولتی به دولتی دیگر دست‌به‌دست شود. انتخابات، ارزشمندترین رهاورد انقلاب اسلامی است؛ انقلابی که با درهم‌پیچیدن طومار یک نظام کهن سلطنتی، موروثی، استبدادی و فردمحور حق حمایت ملی را به رسمیت شناخت و بر اساس آموزه‌های مکتب انسان‌ساز اسلام و آموزه‌های بشری نوین نظام جمهوری اسلامی را ایجاد کرد که یکی از پایه‌های اصلی آن مشارکت عامه است و همه ارکان آن به‌طور مستقیم و غیرمستقیم با تکیه بر رأی مردم بنا می‌شود».
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب بیان کرد: «موسم انتخابات زمانی است که می‌توان با مروری بر تجارب و دستاوردهای گذشته و نقد راه طی‌شده، چشم‌انداز گذشته کشور را با دیدگاه مختلف ترسیم کرد و نامزدهای انتخابات با ارائه برنامه‌های خود نظر و رأی مردم را نسبت به خود جلب کنند. باوجود کوشش‌ها و تلاش‌هایی که در 40 سال گذشته در حوزه‌های مختلف به‌ویژه در حوزه آموزشی، علمی، سلامت همگانی، توسعه زیرساخت‌ها و عدالت و رفاه اجتماعی شده است‌ اما اکنون مشاهده می‌کنیم که وضعیت مردم و کشور در قامت آنچه قانون اساسی معین کرده نیست که چنین شرایطی محصول ناتوانی در درک پویایی جامعه و دگرگونی نسلی، مطالبات ملت در داخل و از سوی دیگر برآمده از رویکردهای دولت‌های مستقر در نظام با جامعه جهانی است و منطقه‌ای است؛ وضعیتی که بازتاب‌های متعددی در جامعه داشته است، از جمله شکل‌گیری باور به ناتوانی و باور به ناکارآمدی دولت‌ها که همه اینها نوعی احساس ناامیدی در جامعه به ویژه در نخبگان که پیشگام توسعه ملی هستند، به آینده‌ای بهتر به وجود آورده است و می‌بینیم که خیل کلان دانش‌آموختگان بی‌کار یا در اندیشه ترک کشور هستند یا دچار یأس شده‌اند».
او با بررسی علل مشکلات موجود اظهار کرد: «واکاوی مشکلات مردم و ابرچالش‌های متعدد مردم گواه روشنی بر ناکارآمدی ساختارهای کنونی و ضرورت بازنگری در راه پیموده است. چالش‌های فزاینده زیست‌محیطی، بحران آب در کشور، فرونشست خاک، آلودگی شدید محیط‌زیستی، بی‌دفاع‌بودن شهرها در برابر زمین‌لرزه، بی‌عدالتی نفت‌محور، مهاجرت و آوارگی بخشی از شهروندان، شکاف میان دولت و ملت، احساس حضور حداکثری دولت در شئون مختلف زندگی مردم، خیل سرخوردگان دانشگاهی، بی‌کاری گسترده، نقدینگی بالا، خروج مستمر سرمایه انسانی جوان خارج از کشور، به‌حاشیه‌راندن شایستگان، گستردگی حاشیه‌نشینی، رکود، تورم بالا، فرسودگی زیرساخت‌ها و ده‌ها مشکل دیگر که بقای دولت-ملت را تهدید می‌کنند و لازم است تا برای رفع آنها بازنگری جدی در آسیب‌شناسی ساختارها انجام شود تا امید داشت که در آینده با روش‌های بهینه در مدیریت سیاسی و اقتصادی کشور به رفاه، امنیت و توسعه رسید».
او در پایان با ضروری دانستن دولتی پاسخ‌گو گفت: «در‌این‌بین آنچه بیش از همه مردم را رنج می‌دهد، این است که هیچ‌یک از ارکان قوای سه‌گانه و سایر نیروهای کشور در قبال وظایف و مسئولیت‌هایی که دارند، خود را پاسخ‌گو نمی‌دانند و در قبال این همه بحران و مشکلات فزاینده هرکس مسئولیت را به دیگری و‌امی‌نهد. در این بین تشکیل یک دولت پاسخ‌گو که در قبال وظایف و تعهدات خود مسئولیت‌پذیر باشد و به عهد و پیمانی که با مردم می‌بندند وفادار بماند، ضروری است تا بتواند به ترمیم اعتماد عمومی کمک کند و بر پایه این اعتماد افق امید را به وجود آورد و بر پایه اعتماد ملی بر مشکلات کشور فائق آید. دولت پاسخ‌گو به‌ جای اینکه از موانع گلایه کند، با مدیریت چالش‌ها می‌تواند با بسیج امکانات کشور که تحت مدیریت دولت است، در جهت بهبود و اثرگذاری مثبت بر زندگی مردم تلاش کند. دولت پاسخ‌گو می‌تواند با تشکیل دولتی الکترونیک ساختار و عملکرد خود را شفاف کند و با تاباندن نور شفافیت بر عرصه‌های مدیریتی کشور با اژدهای هفت‌سر فساد، مبارزه کند و با تکیه بر نیروهای عظیم ملت، قدرت ملی را احیا کند. دولت پاسخ‌گو، دولتی است که ملت را توانمند می‌داند و بر پایه قدرت ملت، قدرت خود را جست‌وجو می‌کند. دولت پاسخ‌گو می‌تواند با پاسخ‌گویی خود سایر قوا را هم وادار به پاسخ‌گویی کند و همه نهادها را برای حل مشکلات کشور هماهنگ کند و می‌تواند با شرکت‌دادن مردم و با رویکرد عدالت‌محوری و تخصیص بهینه منابع بر مشکلات کشور فائق آید و وضعیت معیشتی مردم را بهبود بخشد و فقر و بی‌کاری را رفع کند».