بزرگنمايي:

ایران پرسمان - خراسان / « برق از جیب چه کسی رفت؟! » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم مهدی حسن زاده است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
قبض برق یک فوتبالیست مشهور سال های نه چندان دور جرقه ای بود تا توجه همه را به سمت مصرف بالای برق برخی گروه ها در جامعه جلب کند. آمارهای دو سال قبل سازمان برنامه و بودجه نشان می دهد سهم دهک دهم (ثروتمندترین دهک جامعه) از یارانه پنهان بنزین، گاز و برق نسبت به دهک اول (فقیرترین دهک جامعه) به ترتیب 17 برابر، 2.6 برابر و 3.4 برابر است. 
مسئله نیز به طور مشخص به ساختار یارانه پنهان برمی گردد. یارانه پنهان به معنای عرضه یک کالا یا خدمت با نرخی کمتر از نرخ تمام شده یا نرخ منطقه ای و جهانی است. بر این اساس هر خانواری که مصرف بیشتری داشته باشد، از این یارانه بیشتر بهره مند می شود. به طور طبیعی خانوارهای ثروتمند مصرف بیشتری دارند و از یارانه پنهان نیز بیشتر بهره مند می شوند.
با این حال نباید صرفا مصرف بالای برق را به افراد ثروتمند محدود دانست. دو روز قبل خبری مبنی بر قطع برق 150 شعبه بانک و اخطار قطع به 250 شعبه بانک به دلیل مصرف بالا، دست به دست شد.
 نگاهی به وضعیت مصرف برق برخی ادارات پرمصرف به ویژه بانک ها نشان می دهد عزم جدی برای مدیریت مصرف برق در شرایط سخت فعلی وجود ندارد ولی آیا مسئله صرفا با قطع برق چند واحد درست می شود؟ در چنین شرایطی با حدود 20 هزار شعبه بانک که در کشور فعالیت دارند و انبوه سازمان های دولتی و عمومی که بی محابا به لطف کولرهای گازی، سرمای شبه زمستانی را در اوج گرما به کارمندان و مراجعان تقدیم می کنند، چه می شود کرد و برق چه تعداد از این شعب و ادارات را می توان قطع کرد؟
حضور همیشگی بانک ها در فهرست سازمان های پرمصرف در زمینه برق، نشان می دهد چگونه تعرفه گذاری برق در کاهش مصرف ناتوان است. در حقیقت مصرف بی رویه از سوی سازمان هایی از جمله بانک ها که درآمدهای بالا و توان مالی بیشتری نسبت به دیگر مشترکان دارند، نشان می دهد تعرفه گذاری برق باید به گونه ای باشد که به افراد و سازمان های ثروتمند و پرمصرف فشار بیشتری برای کاهش مصرف بیاورد. این در حالی است که طی یک ماه اخیر مردم عادی با قطعی برق جور مصرف بالای افراد ثروتمند و سازمان های پولدار را کشیده اند. همچنین قطع برق برخی صنایع نظیر فولاد و سیمان علاوه بر کاهش تولید این محصولات و لطمه به بازار پرنوسان آن ها، تولید در صنایع پایین دستی آن ها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. به ویژه فولاد که طیف وسیعی از صنایع پایین دستی در خودرو، لوازم خانگی، ابزارآلات، ماشین سازی و صنعت ساختمان را پوشش می دهد و توقف تولید فولاد، اگر زمانبر باشد، بخش گسترده ای از صنعت را دچار رکود خواهد کرد.
در هر صورت به نظر می رسد چالش فعلی برق را طی یک ماه آینده پس از ضربه زدن به تولید و فشار به خانوارها، با افت نسبی دمای هوا پشت سر بگذاریم ولی برای سال آینده چه می کنیم؟ این پرسش و مسائل فراوان دیگر در اقتصاد ایران، چالش هایی است که در دولت روحانی، تدبیر اثرگذاری برای آن ها اندیشیده نشد و دیر یا زود آقای رئیسی و دولتش با آن مواجه خواهند بود و باید برای آن ها تدبیری اثرگذار بیندیشند.