بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تایید آن نیست
علی ولی‌اللهی/ محمد دادکان یکی از مدیران ورزشی موفق ماست که حالا سال‌هاست خانه‌نشین شده. جای خالی چنین مدیری امروز که ورزشکاران ما یکی پس از دیگری در مسابقات المپیک مختلف حذف می‌شوند و مثل همیشه باید چشم‌انتظار کشتی باشیم، حالا که سنگینی سایه سیاست و حاشیه روی ورزش به اوج رسیده و حالا که مدیران فعلی می‌گویند ظرفیت ورزش ما همین است بیشتر به چشم می‌آید. در یک غروب گرم و بعد از حذف حسن تفتیان با ایشان همکلام شدیم تا ببینیم بر ورزش ایران چه گذشته است. در نهایت صحبت‌های ما به مراسم تحلیف رییس‌جمهور منتخب و وزیر ورزش جدید هم کشیده شد.
با توجه به نتایج ورزشکاران ما در المپیک آیا در 4 سال گذشته پیشرفتی داشته‌ایم؟
اول تشکر می‌کنم از شما که با من تماس گرفتید و این گفت‌وگو را ترتیب دادید. در پاسخ به سوال شما باید بگویم من همه مسابقات ورزشکاران کشورمان را از ساعت 4:30 صبح تا آخر تماشا می‌کنم. ما در بخش ورزش پیشرفتی نداشتیم. مهم‌ترین کاری که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک انجام داد این بود که زبان رسانه‌ها از نظر تصویری و شنیداری و متنی را بست. اینها با رسانه‌ها ارتباط برقرار کردند و برای برخی از سایت‌ها و رسانه‌ها حقوق ماهانه در نظر گرفتند. ولی شما می‌بینید در حوزه ورزشی ما هیچ پیشرفتی که نداشتیم نسبت به گذشته خودمان هم پس‌رفت داشتیم. حالا مانده کشتی، کاراته و وزنه‌برداری. خب اینها قبلا هم بوده و ما در همین رشته‌ها مدال‌ می‌آوردیم. گاهی اوقات در یک تک‌رشته هم مدال می‌آوردیم. مثلا آقای حدادی در پرتاب دیسک. حالا هم یک آقایی آمده به نام فروغی که دستش هم درد نکند، در تپانچه 10‌متر مدال گرفته. تمرین کجاست؟ تلاش کجاست؟ در زیرزمین محل کار خودش در بیمارستان. خب پس چه پیشرفتی داشتیم؟ چه چیزی برای این فرد مهیا شده؟ الان هم می‌بینیم ورزشکاران تیراندازی باتپانچه مصاحبه می‌کنند و می‌گویند مهم‌ترین ابزار ما فشنگ است که ما نداشتیم و همیشه سایه می‌زدیم. ولی چه کسی اینها را می‌نویسد؟ چه کسی می‌گوید؟ هیچ کس!
آقای صالحی امیری رییس کمیته ملی المپیک در مصاحبه‌ای عنوان کرد که ظرفیت ورزش ما همین است.
اگر ظرفیت ورزش ما همین است پس اینها برای چه می‌آیند؟ ظرفیت ورزش ما مسوولان ورزش هستند نه ورزشکاران. مسوولانی که مال این کار نیستند. اول از همه آن کسی که اینها را معرفی می‌کند باید مورد سوال قرار بگیرد. بعد آن کسانی که به این افراد رای می‌دهند. من متاسفم برای کسانی که به اینها رای می‌دهند. همیشه هم می‌آیند پیش من و می‌گویند آقای دادکان ما به اینها رای دادیم که بیایند و پول بیاورند. مشکل ما پول است. خود ایشان هم می‌گوید من آمدم و نگذاشتم کسی مشکل مالی داشته باشد. مگر فقط همین است؟ یعنی آقای رییس‌جمهور فقط پول را به شما می‌دهد برای پیشرفت ورزش؟ بزرگ‌ترین اشتباه معرفی اینها بوده. اینکه می‌گویند ظرفیت ورزش ما همین کشتی و وزنه‌برداری و تکواندو است از یک منظر درست است به خاطر اینکه شخص دیگری در ورزش‌های دیگر نیامده کار کند. از اینها باید یک سوال مهم کرد. این کمیسیون‌هایی که در کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش تشکیل شده که تعدادش 13 یا 14 تاست که بیایند برای پیشرفت ورزش کار کنند چه خروجی داشتند؟ اینها چه کردند؟ الان جوابگویش هستید؟ کمیسیون‌های روانشناسی و آسیب‌شناسی و تغذیه و... اینها برای ورزشکاران چه کردند؟
جدا از مسائل ورزشی حاشیه هم کم نداشتیم. در چند روز گذشته مسابقه کیمیا علیزاده و ناهید کیانی حسابی خبرساز شد.
بعضی‌ها فکر می‌کنند در مسابقه کیمیا علیزاده و ناهید کیانی آن کسی که برنده شد فلانی بود یا فلانی بازنده. نه! بازنده اصلی صداوسیماست. بازنده اصلی آن مجریانی هستند که می‌آیند آن حرف‌هایی که هیچ ارزشی ندارد می‌زنند. البته مجری هم تقصیری ندارد. مدیر یادش می‌دهد. آن برنامه‌ریز، کارگردان و آن کسانی که پشت صحنه هستند به مجریان می‌گویند این حرف‌ها را بزنید. پیغمبر خدا کسانی که در جنگ آدم می‌کشتند را به ازای سوادآموزی به مسلمانان آزاد می‌کرد. دین ما این را می‌گوید. نه اینکه یک نفر دوست ندارد برای ما بازی کند و از ایران رفته بیاییم او را بزنیم و بکوبیم و له کنیم. اصلا دین ما چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. ماکزیممش این است که بی‌تفاوت بگذریم. تازه یک علامت سوال بزرگ هم این وسط هست. چه کسی باعث شده آنها بروند؟ همین‌هایی که امروز سرکارند همه ورزشکاران را فراری دادند. 34 ورزشکار ایران از این مملکت رفتند. یا ترک تابعیت کردند یا پناهنده شدند. کی باعث شد اینها رفتند؟ کی رفت سراغ‌شان؟ همه اینها خطاکار بودند رفتند؟ در تاریخ ثبت شده که همین خانم علیزاده چهار سال پیش کیمیای ایران بود. بانوی اول ایران بود. چه و چه و چه بود. نه به آن حرف‌ها نه به این وسعت تخریب کردن. بی‌تفاوت باشیم.
به نظر مسائل سیاسی در ورزش خیلی پررنگ شده.
بله! ما قهرمانان خودمان را از دست دادیم. به دلیل اینکه نتوانستیم حفظ‌شان کنیم و خواسته‌هاشان را برآورده کنیم. مگر یکی دو تا هستند؟ این همه قهرمان از این مملکت رفتند. چند ماه پیش با رادیو و مطبوعات مصاحبه کردم و گفتم در پرونده جودو ما محکوم می‌شویم. فرداش برای ما نوشتند آقای دادکان در دامن خارجی‌هاست. آقای دادکان از خارجی‌ها خط می‌گیرد. همان موقع من مصاحبه کردم و گفتم اگر من از خارجی‌ها خط می‌گیرم شما عمری است در دامن خارجی‌ها هستید. خب چه شد؟ محروم هم شدیم و دیدیم حرف من درست بود. برخی هم در بخش رسانه‌ای از این مملکت رفتند. شما آمدید برای خودتان یک سری انتخاب کردید و پول دادید بهشان و آنها هم اخلاق را گذاشتند زیر پا و خودشان را در اختیار شما قرار دادند که بیایند واقعیت‌ها را ننویسند و آنچه شما می‌خواهید را بنویسند. 4 سال نوشتند. چه شد؟ امروز صداوسیما یک کلمه می‌گوید 50 نفر از 66 نفر یک مدال فقط آوردند؟ آن یک نفر هم آقای فروغی بوده که با تمرین خودش به مدال رسیده. حالا 16 نفر ماندند. 11 تا کشتی و 3 تا کاراته و دو تا وزنه‌برداری. مثل گذشته. حالا ببینید همراهان کاروان چه کسانی رفتند؟ ببینید این 66 نفر چقدر همراه داشتند؟ من بعد از المپیک با خود شما مصاحبه می‌کنم و حقایق پشت پرده‌اش را می‌گویم. می‌گویم که اینها از کجا آمدند در ورزش و می‌خواهند ورزش را بچرخانند.
در آستانه تحلیف رییس‌جمهور جدید هستیم. به نظر شما شرایط ورزش بهتر می‌شود؟
هیچ اتفاقی نمی‌افتد. تمام شعارهایی نظیر فراجناحی بودن و فلان شکل رفتار می‌کنم و فلانی را می‌آورم فقط در حد شعار است. من خیلی ساده به شما می‌گویم اتفاقی نمی‌افتد. آقای رییس‌جمهور منتخب با اقتصاددان‌ها و دو، سه تا گروه دیگر جلسه برگزار کرده. ببینید چه اقتصاددان‌هایی در آن جلسه بودند. همه کسانی که در این 40 سال کار کردند. خب اگر آنها هنری داشتند تا حالا اجرا می‌کردند. تمام جلسات در حوزه‌های مختلف با همان آدم‌های همیشگی بوده. من امید دارم که ان‌شاءالله آقای رییسی تغییراتی بدهد اما آنها که دارند مهره‌چینی می‌کنند چه کسانی را می‌آورند؟ مگر نگفتند فراجناحی‌ها و کاربلدها را می‌آورند؟ جالب اینکه اسم من را هم آوردند برای وزارت ورزش. همیشه اسم من را می‌آورند که تنور داغ‌تر شود مثل دوره پیش که اسمم را وسط کشیدند و یک نفر دیگر شد. اشکالی ندارد که یک نفر دیگر بشود. اما کسی بشود که استحقاق دارد. می‌خواهم بگویم مهم نیست بر مردم چه می‌گذرد. مهم این است که یار خودشان باشد. با این حال باز هم امیدوارم شعار فراجناحی بودن آقای رییسی اجرایی شود.