بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سیناپرس / حتماً از آزمایشگاه یا موزه دیدن کرده‌اید و موجود کوچک شناور مرده‌ای را داخل الکل دیده اید. آیا از قدرت حفظ کنندگی الکل شگفت‌ زده شده‌اید؟
به نقل از لایو ساینس، نام رسمی نگهداری نمونه‌ ها در الکل، تکنیک حفظ بافت از طریق مایعات است. دانشمندان از دهه 1600 برای حفظ نمونه‌ های خود آز آن استفاده کرده‌اند. به گفته موزه تاریخ طبیعی آمریکا، اگراین روش به درستی انجام شود، می تواند نمونه را صدها سال حفظ کند.
اما سوال اینجاست الکل چگونه این کاررا می‌کند؟
بیل کارول، استادیارشیمی دردانشگاه ایندیانا بلومینگتون گفت: سمی وجود دارد که باعث پوسیدگی انواع میکروارگانیسم‌ها می‌شود. وی عصاره انگور را مثال زد که در آن، مخمر شکر انگور را می‌خورد وسپس الکل دفع می‌کند. اما مخمر آنقدر الکل دفع می‌کند که با زیاد شدن حجم الکل مخمر از بین می‌رود. میزان الکل حدود 14 درصد رشد باکتری‌ را به تاخیرمی‌اندازد. (الکل‌ها حاوی مواد نگهدارنده اضافی مانند گوگرد نیزهستند)
کاترین ماسلنیکوف، مدیر مجموعه ماهی موزه برک درسیاتل گفت: برای حفظ سایر مواد آلی مانند DNA (رشته ژنتیکی)، بافت‌ها یا حتی حیوانات به غلظت بیشتری از الکل مخصوصاً اتانول نیاز داریم.
به عنوان مثال، بعد از گرفتن یک نمونه ماهی بایستی نمونه های بافتی را برای تجزیه و تحلیل DNA برداریم وفرمالین (محلول گاز فرمالدهید حل شده درآب) را به ماهی تزریق کنیم.
فرمالدهید فرآیندهای بیولوژیکی داخلی مانند واکنش‌های آنزیمی و تخریب بافت را متوقف می‌کند. سپس، باید نمونه ماهی را در ظرفی با 70٪ الکل و 30٪ آب غوطه ور کرد. آب به مقداری در محلول وجود دارد که بافت‌ها را هیدراته نگه می‌دارد و مانع از بی‌ آب شدن آن‌ها می‌شود و حیوان یا نمونه، شکل خود را حفظ می‌کند و الکل کافی مانع از رشد کپک و باکتری می‌شود. 
الکل در غلظت های بالاتر حتی برای مثال 95٪ اتانول، به عنوان یک آبگیر عمل می‌کند و الکل آب سلول، نمونه یا کل بدن را حذف کرده و جایگزین آن می‌شود. کمبود آب باعث تغییر پروتئین‌های حساس به آب می‌شود. آن‌ها باز می‌شوند یا تغییر ماهیت می‌دهند، در جای خود کنار هم سفت می‌شوند و شکل نمونه را ثابت می کنند.
بر اساس مطالعه ای که در سال 2013 در مجله پلاس وان انجام شد، این روش یک روش معمول برای حفظ DNA است. تصمیم گیری در مورد درصد الکل مشکل است. استفاده بیش از حد یا بسیار کم الکل می‌تواند بر شکل و انعطاف پذیری نمونه تأثیر بگذارد یا حتی توانایی الکل را برای حفظ نمونه در محلول کاهش دهد.
غلظت بالای الکل که برای آبگیری مورد استفاده قرار می‌گیرد، نمونه را حفظ می‌کند اما ماسلنیکوف گفت: این فرآیند همچنین می‌تواند یک نمونه را (به دلیل از دست دادن آب) چروکیده کند و یا (به دلیل پروتئین های سفت شده داخل نمونه) شکننده کند.