چاپ

ایران پرسمان - خراسان / از تخم‌مرغ و روغن، عنوان بشد مکرّر
این بار هم همان آش، با کاسه‌ای مدوّر
این دو عزیز کمیاب، نیمرو شوند با هم
اکنون فقط به ذهنم آن را کنم مصوّر
رفتم به چند سوپر روغن نبود اصلا
خارج شدم از آن‌ها با خاطری مکدّر
زین پس غذای آب‌پز دستور کارمان است
چاره چه باشد اکنون این‌طور شد مقدّر
دیروز تخم‌مرغی در خواب من شکستم
شکلش شبیه گوشت و عطرش چُنان مزعفر
«رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس»
روغن که جای خود هست، بعد از همه، موخّر...
امّیدواریم این دو روزی شوند سرشار
چشمان‌مان بگردد بر روی‌شان منوّر!
شیما اثنی عشری