چاپ

ایران پرسمان-

به گزارش ایرناپلاس، نخستین‌بار 24 فروردین ماه بود که رئیس‌جمهوری اعلام کرد، همانطور که تحریم‌ها را در 100 روز اول شکاندیم؛ اگر دست ما را باز بگذارید در 100 روز آخر هم می‌شکنیم؛ هفته گذشته نیز با آشکار شدن نخستین نشانه‌های مثبت از جلسه‌های احیای برجام، حسن روحانی در جلسه ستاد هماهنگی اقتصادی، مهمترین هدف دولت را در روزهای باقیمانده تا پایان ماموریت خود، «تعادل قیمت ارز، بالا بردن ارزش پول ملی و شرایط مناسب قیمت کالا» اعلام کرد و نسبت به سواستفاده «عده‌ای در داخل و خارج» از تحریم‌ها هشدار داد و تاکید کرد، این عده برای جلوگیری از کاهش احتمالی نرخ ارز، همچنان به‌دنبال «ایجاد مانع» در برابر گشایش‌های احتمالی و ایجاد هراس و ناامیدی در میان جامعه و مردم بویژه فعالان اقتصادی هستند.

ماموریت 8 ساله دولت تدبیر و امید، اواسط مردادماه پایان می‌یابد؛ روزهای باقیمانده تا پایان کار کابینه دوم روحانی را شاید بتوان یکی از مهمترین ماه‌های پایانی همه دولت‌های بعد از انقلاب دانست؛ اگر ماه‌های پایانی دولت آخرین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی را که همزمان شد با رحلت حضرت امام‌(ره) و همه‌پرسی بازنگری قانون اساسی استثنا کنیم، هیچگاه اهمیت 100 روز آخر یک دولت در حیات 43 ساله انقلاب چنین سرنوشت‌ساز نبوده است. مرور تحولات زیر، به خوبی روشنگر این مساله است:

1. بعد از خروج غیرقانونی دونالد ترامپ از برجام در سال 97، موج جدیدی از تحریم‌ها و مضایق سنگین اقتصادی، روانی، رسانه‌ای و دیپلماتیک آغاز شد که به باور همه صاحبنظران، سنگین‌ترین تحریم‌های تاریخ آمریکا علیه یک کشور را آفرید؛ همزمان فشار حداکثری آمریکای ترامپ با شراکت گسترده رژیم صهیونیستی، برخی دولت‌های منطقه و انفعال محض اروپایی‌ها باعث شد جمهوری اسلامی شرایطی را متحمل شود که حتی از دوران هشت سال دفاع مقدس نیز دشوارتر برآورد شد.

2. طیفی از تندروترین نیروهای سیاسی داخلی که مجهز به برخی اهرم‌های قدرت رسانه‌ای و تبلیغاتی و البته اقتصادی-اجتماعی هستند، در ائتلافی نانوشته با تیم ترامپ-نتانیاهو، شرایط را چنان بر دولت منتخب 24 میلیون ایرانی تنگ کردند که هیچ تدبیری جز با اراده رهبر معظم انقلاب و تدبیر دولت نمی‌توانست چشم‌انداز روشنی باقی گذارد.

3. با اعمال فشار روزافزون «جنگ» تمام عیار اقتصادی، عرصه‌های دیپلماتیک نیز به سوی محاصره بیشتر کشور پیش می‌رفت که باز هم تدابیر رهبری و دولت باعث شکست تاریخی آمریکا در سازمان ملل، شورای امنیت و دادگاه‌های بین‌المللی شد و نه تنها اجماعی جهانی علیه ایران حاصل نشد، بلکه با وجود تلاش آمریکا، تحریم تسلیحاتی ایران منقضی گشت.

4. هنوز دو سال از مقاومت مردم و دولت زیر هجوم تحریم و کاهش بی‌سابقه فروش نفت نگذشته بود که اسفندماه 98 ویروس منحوس کرونا، وارد و همه‌گیر شد و کلاف پیچیده اقتصاد را سردرگم‌تر کرد؛ این بار نیز تشکیل منظم جلسه‌های ستاد ملی مقابله با بیماری کارگر افتاد و کمتر از یکسال بعد، دولتی که منتظر زانو زدن ایران بود، خود با رای منفی مردم آمریکا زمین‌گیر شد و به تاریخ پیوست.

5. با تغییر هیات حاکمه آمریکا، همزمان تغییر دیگری در ایران رخ داده و مجلسی هماهنگ با اصولگرایان مخالف دولت شکل گرفت که بعضا مصوبه‌هایی خلاف نظر کارشناسی دولت روی میز سیاست گذاشت؛ از جمله «قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها».

6. یکبار دیگر تلاش مسئولان ارشد کشور و این بار تدبیر رئیس و اعضای شورای عالی امنیت ملی، به صحنه آمد و توافقی هوشمندانه با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شکل گرفت تا مانعی جدی بر سر مذاکرات احیای برجام ایجاد نشود.

7. دولتی که زیر فشار کسری بودجه و خزانه خالی از درآمد نفت، مصمم بود هم طرح‌های بزرگ و بعضا بی‌نظیر اقتصادی و عمرانی را افتتاح، هم کرونا و مصائب‌اش را مدیریت کند، با کارشکنی هماهنگ عده‌ای در داخل و خارج از مرزها مواجه شد؛ تنها برای نمونه می‌توان از «منبع آگاه» دروغین یک گروه در رسانه ملی نام برد که نگاه جناحی‌اش بر منافع ملی ارجحیت دارد و بر این اساس، بارها تلاش کرد با اخبار خودساخته، مسیر مذاکرات وین را به‌گونه‌ دیگری نشان دهد اما چندین بار با تکذیب وزارت امور خارجه و تیم مذاکره‌کننده مواجه شد.

8. مذاکرات احیای برجام به نقطه حساسی رسیده بود که جریان ناهمسو با منافع ملی ایرانیان، اقدام به کودتای رسانه‌ای کرد و با پخش فایل صوتی مصاحبه محرمانه وزیر امور خارجه، خندان و آسوده در انتظار انفعال دولت و بایکوت همه‌جانبه تیم مذاکره کننده ماند. اما به هر نحوی بود با تدبیر مسئولان کشور، این ترفند نیز نقش بر آب شد و تیم مذاکره‌کننده با جدیت به مباحث مذاکراتی پرداخت و این روزها در دور جدید مذاکرات، طرف ایرانی و خارجی، نتیجه‌بخشی گفت‌وگوها را نوید دادند؛ این درحالی بود که حباب قیمتی ارز به عنوان یک شاخص مهم اثر تحریم و تورم، شکست و این متغیر اقتصادی به سود ارزش پول ملی، تغییر جهت داد.

9. حالا در آستانه نتیجه‌بخشی نهایی مذاکرات و پیروزی تاریخی ملت ایران در نبرد نابرابر اقتصادی و رسانه‌ای، بار دیگر دنباله‌های داخلی کارزار فشار حداکثری، فعال شده و آخرین تلاش‌های خود برای شکست دولت و ملت را آشکار کرده‌اند؛ غافل از آنکه دولت در کمتر از 100 روز باقی‌مانده، نه نگاهی به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری دارد نه به چیزی جز فروپاشی کامل ساختمان تحریم‌ها می‌اندیشد.

10. باید توجه داشت که حتی اگر به احتمال مثلا 20 درصد، در نتیجه کارشکنی تندروهای آمریکا و صهیونیست‌ها، تلاش‌های تیم مذاکره‌کننده ایرانی به نتیجه نرسد، چیزی از ارزش‌های اقدامات انجام شده دولت و نظام کم نمی‌شود و همچنان مسیر بی‌اثر کردن تحریم‌ها را در پیش داریم. در واقع افق مسیر همان کاری است که در زمان دولت حسن روحانی تحقق یافت و شدیدترین تحریم‌ها بی‌اثر شد؛ زیرا همین روند سبب شد آمریکا اعتراف کند فشار حداکثری بی‌اثر بوده است.
در عین حال، همه ایرانیان می‌دانند که دولت و تیم مذاکره‌کننده با پشتیبانی نظام، همه تلاش خود را برای موفقیت «ایران» انجام داده اما شیطنت‌های خارجی سبب عدم تحقق 100 درصدی نتایج شده است.

11. فروپاشی تحریم‌ها در روزگار کرونایی اگر نگوییم بزرگترین آرزوی اکثریت ملت ایران است، حداقل مهمترین خواسته قلبی میلیون‌ها خانواری است که رشد دوباره ارزش پول ملی و کاهش تورم و گرانی را امید دارند؛ فارغ از اینکه معدود کاسبان تحریم به چه می‌اندیشند و «منابع آگاه تاریخ»، آگاهانه درباره رسوایی این روزهایشان خواهند نوشت!