چاپ

ایران پرسمان - راسخون / با یورش ارتش آلمان نازی به فرانسه در ماه‏های آغازین جنگ جهانی دوم و اشغال این کشور در ژوئن 1940م، شایع شد که هیتلر خود را برای حمله سراسری به انگلستان آماده می‏کند. قبل از چنین حمله‏ای، ضرورت داشت تا نیروی هوایى آلمان، بازوهای موثر انگلیس را فلج کند. از این رو هیتلر برای به زانو درآوردن انگلستان، فرمان اجرای طرح بمباران‏های وسیع هوایى لندن و تاسیسات صنعتی و نظامی انگلیس را صادر کرد. در این راستا، در روز هفتم سپتامبر 1940م، بمباران وحشت‏انگیز لندن توسط شش‏صد هواپیمای بمب‏افکن آلمان که توسط چهارصد هواپیمای شکاری دیگر محافظت می‏شدند انجام شد و بمباران مناطق دیگر انگلستان نیز تا یک ماه ادامه یافت. در بمباران یازده ساعته هفتم سپتامبر، نیمی از لندن ویران شد و هزاران نفر کشته و زخمی و بی‏خانمان شدند. با این حال، این طرح با وجود خسارات و تلفات سنگینی که برانگلستان وارد آورد با شکست مواجه شد. چرا که نیروی هوایى آلمان، در جریان این عملیات‏ها، بیش از یکهزار و هفت‏صد فروند هواپیمای خود را از دست داد و هرچند در این میان در حدود نهصد هواپیمای انگلیسی نیز منهدم شدند. در این زمان، انهدام هواپیماهای آلمان توسط انگلستان بیشتر با کمک اختراع جدیدی به نام رادار صورت گرفت که می‏توانست خط سیر هواپیماهای مهاجم را معین کند. نتیجه این شد که نیروی هوایی آلمان با تحمل تلفات زیاد به اهداف مورد نظر خود نرسید. از این رو، آلمان در مقابل این مقاومت سرسختانه و پس از پذیرش خسارات فراوان، از نقشه هجوم و اشغال جزیره انگلستان صرف نظر کرد.