چاپ

ایران پرسمان - عصر اندیشه / متن پیش‌رو در «عصر اندیشه» منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
محمد رحمانی، پژوهشگر تاریخ ناگفته‌هایی از آیت‌الله محمد یزدی درباره عزل خلخالی روایت کرده است.
در این مطلب درباره عزل خلخالی از زبان آیت‌الله محمد یزدی آمده است: متاسفانه در ابتدای پیروزی انقلاب تندروی‌هایی صورت گرفت. حقیقت امر، امام راضی به این برخوردها نبودند. کار به جایی رسید که امام به کمتر کسی اعتماد می‌کردند. در این میان امثال آقای گیلانی یا مقتدائیان هم بودند که خیلی دقیق و حقوقی روی فتوای امام حکم می‌دادند. در حالی که آقای خلخالی می‌گفت حالا اگر اشتباها هم کسی را اعدام کردیم خب نزد خدا شهید می‌شود!
همین تندروی‌ها سبب شد تا مرحوم خزعلی به محضر امام گلایه کنند که در خوزستان او بی‌پروا دارد عمل می‌کند و حرمت خون را نگاه نمی‌دارد و این نوع قضاوت با شرایط قضایی جور درنمی‌آید! امام هم همان‌جا فی‌المجلس گفتند به او بگویید «برگردد قم!» حالا باید این دستور را اجرا می‌کردیم. عصر در منزل آقای جنتی در میدان سعیدی، خیابان رهبر جلسه تشکیل دادیم و از همان‌جا به عنوان جامعه مدرسین با آقای خلخالی تماس گرفتیم. آمد پشت تلفن و آقایان هر چه گفتند که امام گفت است «برگرد» می‌گفت «فعلا من کار دارم نمی‌توانم وسط کارهایم برگردم.» اعضای جامعه مدرسین به من گفتند «رفیق تبعیدگاه رودبار شما است بیا خودت راضی‌اش کن» من گوشی را گرفتم و به او گفتم: آقای خلخالی چون امام گفتند برگرد عدم توجه به فرمان امام تخلف و توهین به امام است. بیا و برگرد مگر نمی‌گویی وسط کارهایم هستم. خب بیا قم خودت را نشان بده و بعد هم سریع دوباره برگرد، این که کاری ندارد. اگر نیایی خیلی بد می‌شود و در حقیقت مخالفت صریح با امام است که خیلی خطرناک است و شرعا، عرفا و قانونا شایسته نیست. این‌ها را که من گفتم قبول کرد و گفت چشم می‌آیم.
بعدا که آمد اینجا در دفتر امام به او ابلاغ کردند که حکمت لغو است و نباید به خوزستان برگردی و دیگر نمی‌توانی قضاوت کنی و حق دخالت در کار قضایی نداری.