ایران پرسمان - روزنامه سازندگی / «موانع مذاکره با آمریکا» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم عبدالرضا فرجی‌راد است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
مذاکرات ایران و آمریکا از یک طرف و مذاکرات ایران و اروپا از سوی دیگر با بن‌بست روبه‌رو شده است که هر کدام دلایل خاص خودش را دارد. در حالی که پنج دور مذاکره بین ایران و آمریکا در رم و مسقط برگزار شد در آستانه دور ششم مذاکرات، طرف آمریکایی با نشان دادن چراغ سبز به اسرائیل، حملاتی را به ایران آغاز کرد که به دنبال آن آمریکا هم با نشانه گرفتن سایت‌های هسته‌ای مستقیماً در این تجاوزات مشارکت کرد. از آن به بعد مذاکرات بین دو کشور که با میانجیگری عمان صورت می‌گرفت، متوقف شد. با اینکه ترامپ در مصاحبه‌های متعدد اعلام کرده بعد از تخریب سایت‌های هسته‌ای ایرانی، عجله‌ای برای مذاکرات ندارد ولی سخنگوی کاخ‌سفید در مصاحبه‌ها همچنین استیو ویتکاف، فرستاده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا و رئیس هیات مذاکره‌کننده ایالات متحده در چت‌های خود با وزیر خارجه جمهوری اسلامی و یا از طریق واسطه‌ها خواهان ادامه مذاکرات شدهاند. حملات آمریکا در میانه مذاکرات قبلی یک بی‌اعتمادی قابل درک را در میان تصمیم‌گیرندگان ایرانی به وجود آورده که خواهان مذاکراتی بدون تهدید تا حصول نتیجه شدهاند. موضوعی که به نظر می‌رسد، طرف آمریکایی علاقه‌ای به آن نشان نمی‌دهد. علت آن هم مشخص است؛ جمهوری اسلامی بر انجام غنی‌سازی در داخل کشور تاکید دارد اما ترامپ که تحت تاثیر دولتمردان طرفدار اسرائیل قرار گرفته چنین خواسته‌ای را رد می‌کند. اینکه بعد از حدود یک ماه‌ونیم که از جنگ 12 روزه می‌گذرد این بن‌بست مذاکراتی چه وقت تمام می‌شود، مشخص نیست. با اینکه اخیراً ویتکاف اعلام کرده در حال برنامه‌ریزی برای انجام مذاکرات با ایران است اما با توجه به ابزاری همچون مکانیسم ماشه که در دست اروپا قرار دارد و در این رابطه نوعی هماهنگی بین اروپا و آمریکا برقرار شده، بعید به نظر می‌رسد در آینده نزدیک شاهد باشیم که طرف‌های ایرانی و آمریکایی پشت میز مذاکره حاضر شوند؛ مگر آنکه راه‌حل سومی شبیه کنسرسیوم که قبلاً مطرح شده بود در کلیات مورد توافق قرار گیرد که درباره جزئیات آن باید گفت‌وگو شود. در واقع ترامپ هم در وضعیتی همچون 6 ماه آخر دوره بایدن قرار گرفته است. در آن دوره جو بایدن و یا دموکرات‌ها به خاطر انتخابات ریاست جمهوری حاضر نبودند، مذاکراتی را به انجام برسانند که با دادن امتیازاتی از میزان آرای آنها در انتخابات کاسته شود. ترامپ هم با توجه به اهمیت انتخابات سنا نمی‌خواهد با اجازه غنی‌سازی به ایران اقدامی انجام دهد که مورد هجمه دموکرات‌ها قرار بگیرد و در نهایت سنا را به آنها واگذار کند. این واگذاری می‌تواند، نقطه آغازی باشد برای افت محبوبیت ترامپ، فشار بیشتر بر دولت وی، افشاگری‌های بیشتر علیه او، ممانعت از تصویب لوایح مورد علاقه و مهم‌تر از همه زمینه‌سازی برای شکست احتمالی در انتخابات ریاست جمهوری بعدی؛ حال چه از نزدیکان ترامپ نامزد انتخاباتی معرفی شود و یا از جمهوری‌خواه دیگر. بنابراین تمام تلاش ترامپ و دیگر جمهوری‌خواهان این است که سنا را در انتخابات آینده همچون مجلس نمایندگان در اختیار خود داشته باشند تا بتوانند بر اریکه قدرت سوار باشند. البته که ترامپ هنوز امیدوار است به راه‌حلی با جمهوری اسلامی دست یابد؛ چراکه او به‌رغم قول‌های داده شده در کارزار انتخابانی که خیلی زود جنگ روسیه و اوکراین، جنگ غزه و مساله هسته‌ای با ایران را حل و فصل می‌کند هنوز کوچک‌ترین دستاوردی نداشته است که در انتخابات بعدی توسط رقیب مورد توجه و هجمه قرار خواهد گرفت. به همین دلیل است که در مصاحبه با خبرنگاران از موضعی بالا اعلام می‌کند که سایت‌های هسته‌ای ایرانی را کاملاً نابود کردم اما دستیاران وی به نحوی اصرار بر ادامه مذاکرات دارند. با اینکه اروپا با نزدیک شدن زمان فعال کردن مکانیسم ماشه به دنبال یک راه‌حل موقت همچون تاخیر 6 ماهه است تا از افزایش بحران و خروج ایران از ان.پی.تی جلوگیری کند اما واقعیت این است که مساله هسته‌ای ایران زمانی به سرانجام می‌رسد که ایران و آمریکا، راهی برای گفت‌وگو پیدا کنند. اروپا به تنهایی و بدون همکاری و همراهی آمریکا کاری از دستش برنمی‌آید و به همین جهت است که در مذاکرات خود با نمایندگان ایرانی به جای اینکه بر توافق قبلی خود یعنی برجام و میزان غنی‌سازی در توافق فوق تاکید کند بر خواسته طرف آمریکایی یعنی غنی‌سازی صفر تاکید می‌کند که این رویکرد غیرقانونی چیزی جز تسلط آمریکا بر سیاست‌های اروپایی را نشان نمی‌دهد.