ایران پرسمان - بیتوته / خواب و استراحت از بخش های اجتناب ناپذیر حیات هر موجود زنده است. خواب و استراحت یکی از بخشهای اصلی و ضروری برای استمرار حیات طبیعی هر موجود زنده است. در این زمینه احادیثی از ائمه آورده شده است که در ادامه به آن ها می پردازیم.
خواب در اسلام حرکت روح به سوی عالم ارواح شمرده شده است. روح انسان در عالم خواب، قالب مثالی (برزخی) به خود می گیرد و به پرواز در می آید و به جاهایی می رود و عوالمی را سیر می کند که در بیداری میسر نیست.
می توان گفت در خواب روح انسان، آزاد می شود و می تواند سیر آفاق نماید و گذشته و آینده را بدون صورت مادی ببیند؛ زیرا زمان در آن جا به شکل زمان ما نیست، گذشته و حال و آینده در آن یکی است، منتها این آگاهی روحی بستگی به تکامل روحی افراد دارد.
حضرت محمد (ص) خواب و رؤیا را در حدیثی به سه گونه معرفی می کنند و می فرمایند: " خواب و رویا گاهی بشارتی از ناحیه خداوند است، گاه وسیله غم و اندوه از سوی شیطان، و گاه مسایلی است که انسان در فکر خود می پروراند آن را در خواب می بیند".
تعیین کردن زمان مناسب برای خوابیدن، اثرات جسمی و روحی بسیاری را به همراه دارد.
حضرت محمد (ص) به مقدار کمی در شب استراحت و زمان بیشتری از شب را به شب زنده داری و عبادت می پرداختند. 
پیامبر اکرم (ص) با توجه به آیات اولیه سوره مزمل، خود را مکلف به بیداری در بخش عمده ای از شب می دانست: (یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلا نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلا أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلا)(مزمّل: 1ـ4); ای جامه به خویشتن فرو پیچیده، به پا خیز شب را مگر اندکی، نیمی از شب یا اندکی از آن را بکاه، یا بر آن نصف بیفزای، و قرآن را شمرده شمرده بخوان.
احادیثی از حضرت محمد (ص) درمورد خواب :
حدیث اول ایشان می فرمایند: ای علی! خوابیدن چهار گونه است: خواب پیامبران بر پشت، خواب مؤمنان بر پهلوی راست، خواب کافران و منافقان بر پهلوی چپ و خواب شیطان‌ها بر رویشان است.
حدیث دوم :
إذا قالَ الْعَبدُ عِندَ مَنامِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ یَقولُ اللّه‏ُ: مَلائِکَتى! اُکتُبُوا بِالْحَسَناتِ نَفسَهُ إلَى الصَّباحِ؛
هر گاه بنده‏ اى هنگام خوابش، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید، خداوند به فرشتگان می گوید: به تعداد نفس‏هایش تا صبح برایش حسنه بنویسید.
حدیث سوم :
ایشان می فرمایند: بر بام و جایی که محفوظ نیست نخوابید.
حدیث چهارم :
 النَّومُ أخُو المَوتِ ، و لا یَموتُ أهلُ الجَنَّهِ.
خواب، برادر مرگ است، و بهشتیان نمى میرند [و در بهشت نمى خوابند].
حدیث پنجم :
بر بام و جایی که محفوظ نیست نخوابید.
حدیث ششم :
إیّاکُم و کَثرَهَ النَّومِ ؛ فإنَّ کَثرَهَ النَّومِ یَدَعُ صاحِبَهُ فَقیرا یَومَ القِیامَهِ.
از پر خوابى بپرهیزید؛ زیرا پر خوابى صاحب خود را در روز قیامت تهیدست مى گذارد.
حدیث هفتم :
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: خدا سه چیز را دوست دارد: کم گویی، کم خوابی و کم خوری و نیز می فرمایند: یکی از بدترین چیزهایی که درباره امتم هراس دارم، پرخوابی است.

احادیثی از امام علی (ع) در مورد خواب :
حدیث اول از امام على (ع) :
المُستَثقِلُ النّائمُ تُکذِّبُهُ أحلامُهُ.
کسى که با معده سنگین بخوابد، رؤیاهایش او را دروغزن معرّفى مى کنند.
حدیث دوم :
امام علی (ع) می فرماید: خوابیدن چهار قسمت است: پیامبران بر پشت دراز کشیده می‌خوابند، در حالی که چشم‌هایشان برای دریافت وحی پروردگار نمی‌خوابد. مؤمن رو به قبله بر پهلوی راست می‌خوابد. پادشاهان و فرزندانشان برای گوارایی غذا بر پهلوی چپ می‌خوابند و ابلیس و برادرانش و دیوانگان و آسیب‌دیدگان عقلی بر روی شکم می‌خوابند.
حدیث سوم :
مَن خافَ البَیاتَ قَلَّ نَومُهُ.
هر که از شبیخون [مرگ ]بترسد، خوابش کم شود.
حدیث چهارم :
امیرمؤمنان امام علی (ع) می فرمایند: خواب میان مغرب و عشاء و پیش از طلوع خورشید مایه فقر است.
حدیث پنجم :
مَن کَثُرَ فی لَیلِهِ نَومُهُ فاتَهُ مِن العَمَلِ ما لا یَستَدرِکُهُ فی یَومِهِ .
هرکه خواب شبش زیاد باشد، کارى را از دست دهد که در روزش نتواند جبران کند.
حدیث ششم از امام علی (ع) :
اهل دنیا کسی است که خوابش بسیار باشد؛ همچنین می‌فرماید: پرخوری و پرخوابی جان را فاسد می‌کنند و زیانبار است.
حدیث هفتم :
النّومُ راحَهٌ مِن ألَمٍ ، و مُلائمُهُ المَوتُ .
خوابْ مایه آسودن از درد و رنج است و هم سنخ (برادر) آن مرگ است.
حدیثی از امام حسین (ع) درباره ی خواب :
سه چیز موجب حماقت می شود: 1- پر خوابی 2- پرخوری 3- پرحرفی.