ایران پرسمان - فارس / در پی تحولات سیاسی و فشارهای خارجی، پروژه‌ای هدفمند با عنوان «خلع سلاح حزب‌الله» در لبنان شکل گرفته؛ بحرانی که مانند همیشه در آن، ردپای آمریکا و اسرائیل در چارچوب منازعات ژئوپلتیک و تسویه‌حساب‌های منطقه‌ای دیده می‌شود.
خلع سلاح حزب‌الله لبنان، هدفی که این روزهای اسرائیل و آمریکا بر آن متمرکز شده‌اند، سابقه‌ای طولانی و پیچیده دارد که در مقاطع مختلف سیاسی و امنیتی لبنان مطرح شده است. در سال 2006 و پس از جنگ 33 روزه میان حزب‌الله و اسرائیل، قطعنامه 1701 شورای امنیت خواستار خلع سلاح تمامی گروه‌های مسلح در لبنان به جز ارتش و نیروهای یونیفیل در جنوب رود لیتانی شد. با افزایش قدرت حزب‌الله پس از جنگ 2006، در سال 2008، جریان 14 مارس و برخی دولت‌های غربی خواستار محدودسازی نقش نظامی حزب‌الله شدند، اما حزب‌الله با تکیه بر حمایت مردمی و توان نظامی، این فشارها را دفع کرد. در سال جاری نیز، جوزف عون رئیس‌جمهور جدید لبنان با حمایت آمریکا، وعده داد که کنترل سلاح را به دولت بازگرداند. او مذاکراتی را با محوریت خلع سلاح آغاز کرد و نمادهای حزب‌الله در برخی مناطق بیروت جمع‌آوری شد. با این حال، حزب‌الله همچنان از حمایت گسترده در میان جامعه شیعه برخوردار است. در این میان، ایالات متحده و متحدانش، به‌ویژه پس از نبردهای اخیر با اسرائیل، خواستار خلع سلاح حزب‌الله شده‌اند. مورگان اورتگاس نماینده ویژه آمریکا، تأکید کرده که این اقدام باید «در اسرع وقت» انجام شود. امری که با مخالفت شدید شخصیت‌هایی مانند نبیه بری رئیس پارلمان، شیخ نعیم قاسم دبیرکل حزب‌الله و نمایندگان آن همراه شده زیرا این خلع سلاح برابر است با «تسلیم شدن» در برابر اسرائیل. لذا تأکید دارند که تا زمان اشغال خاک لبنان، بحث درباره سلاح مقاومت «زودهنگام» است.
بازار
در همین راستا، امروز حسن عزالدین عضو فراکسیون وفاداری به مقاومت در پارلمان لبنان در واکنش به زمزمه‌های ضرورت خلع سلاح حزب‌الله گفت: «سلاح مقاومت یک موضوع داخلی و ملی است و ما هرگز به باج‌خواهی آمریکا و رژیم صهیونیستی تن نخواهیم داد». وی افزود: «لبنان، به‌ویژه جنوب آن، همچنان در معرض تجاوزات قرار دارد و این مسئله مانع از ثبات کشور و ثبات کل منطقه شده است. تا زمانی که دشمن زمین و مقدسات را اشغال کرده، کشور نمی‌تواند به ثبات برسد». این نماینده پارلمان لبنان ادامه داد که «فلسطین امروز، با آنچه از مسئله، ملت، سرزمین و مقدسات نمایندگی می‌کند، معیار حق در این جهان است». عزالدین تصریح کرد که تجربه مقاومت نه لحظه‌ای است و نه فصلی؛ بلکه از زمان «یوم النکبه» (فاجعه فلسطین) و «یوم النکسه» (سالروز شکست کشورهای عربی از اسرائیل در جنگ شش روزه سال 1967) ریشه گرفته و از سال 1982 با قدرت تجلی یافته است. لبنان، به‌ویژه در شرایط کنونی، بیش از هر زمان دیگری به مقاومت نیاز دارد. این نماینده لبنانی یادآوری کرد که این مقاومت بود که رژیم اشغالگر را مجبور به عقب‌نشینی کرد؛ بدون هیچ توافق سیاسی، امنیتی یا دیپلماتیک. آزادسازی جنوب لبنان در سال 2000 نخستین پیروزی واقعی عرب‌ها بر دشمن اسرائیلی بود؛ نه از راه مذاکره و نه با امتیازدهی، بلکه با قدرت مقاومت و آتش.
عزالدین تاکید کرد که فشارهای آمریکا و رژیم صهیونیستی برای باج‌خواهی از لبنان و تضعیف مقاومت و سلاح آن، موفق نخواهد بود. تکیه بر قدرت‌های خارجی، شرط‌بندی شکست‌خورده‌ای است؛ راه‌حل واقعی، اتکا به مردم، ارتش و مقاومت است. لذا تا زمانی که بخشی از خاک لبنان همچنان در اشغال است، صحبت درباره خلع سلاح مقاومت زودهنگام و بی‌موقع است.
