ایران پرسمان - خراسان / «بن‌سلمان در آمریکا دنبال چیست؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم مصطفی غنی زاده است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سفر بن‌سلمان پس از بیش از پنج سال به آمریکا و دیدار با ترامپ، موضوعی مهم برای ما و منطقه ماست. هر دو طرف به دنبال یک سری خواسته حداکثری از یکدیگر هستند که رسیدن به هدف هرکدام‌شان سخت و دشوار است. اولویت ترامپ، سرمایه‌گذاری سعودی در داخل آمریکاست. عددی که قرار بود 600 میلیارد دلار باشد و حالا بن‌سلمان می‌گوید آن را به هزار میلیارد دلار می‌رساند. گرچه واقعیت ماجرا این است که درتمام شش ماه گذشته (از اردیبهشت که ترامپ به منطقه آمد) مقدار بسیارناچیزی از این وعده سعودی محقق شده. عددی کمتر از10 میلیارد دلار واقعا درآمریکا سرمایه‌گذاری شده است. لذا آنچه بن‌سلمان می‌گوید بیشتر ازآن که واقعی باشد، وعده است.
اولویت بعدی ترامپ، عادی‌سازی سعودی و رژیم است. فشار شدید او به بن‌سلمان تا به حال با پاسخ علنی موضوع دودولتی مواجه شده است. اما مشخص نیست که چه چیزی پشت پرده در جریان است. لذا نباید به بیانیه‌های سعودی دلخوش کرد و این احتمال جدی است که موضوع عادی‌سازی همین حالا در فرایند باشد. اولویت نهایی ترامپ هم موضوع نفت و باقی ماندن قیمت در حداقل کنونی است. این امر نیازمند کمک مستقیم سعودی است.
در مقابل، بن‌سلمان هم به دنبال دو موضوع اصلی است. اولویت او توافق دفاعی با آمریکا در مدل ناتویی است. همان خواسته دیرینه سعودی که در دوره بایدن پیشرفت جدی داشته است. هفت اکتبر توانست این ماجرا را به شدت عقب بیندازد و آمریکا را نسبت به حضور ناتویی در منطقه دور نگه دارد. درخواست برای F35 نیز در همین چارچوب دفاعی است. البته می‌دانیم که آمریکا هیچ وقت امنیت اسرائیل را فدای طرف دیگری نمی‌کند. لذا وعده فروش جنگنده را داده اما این موارد در بهترین حالت در پنج سال آینده به دست سعودی می‌رسد و درآن زمان، فناوری کمتری از موارد مشابه در دست رژیم خواهد داشت.
البته باید فهم کنیم که بن‌سلمان در وضعیت کنونی نیاز دارد تا در لحظه جابه جایی با پدرش، خیالش از امنیت و دفاع تخت باشد. این را هم صرفا در کمک و تایید آمریکا می‌بیند. درواقع بن‌سلمان معتقد است برای شاه شدن نیاز به کسی مثل ترامپ دارد تا به صورت صددرصد پشتیبان باشد.
بازار ![]()
مسئله دیگر سعودی، همکاری‌های اقتصادی و توسعه‌ای با آمریکاست. چشم‌انداز 2030 بن‌سلمان فعلا در بن‌بست است. بن‌سلمان مجبور است برای به حرکت انداختن کشورش، فرایندی خارجی را فعال کند. بلندپروازی نئوم به چیزی شبیه کاریکاتور توسعه تبدیل شده که صرفا خاک برداری یک چندم آن انجام شده است. توسعه در این حد و اندازه فانتزی به پول نیاز دارد و بن‌سلمان به علت نازل بودن قیمت نفت، برای تامینش با مشکل مواجه بوده است. حالا که تعهد هزار میلیارد دلاری هم به ترامپ داده و مشکل عمیق‌تر شده است. با همه این ها، بن‌سلمان در تلاش است تا با دانش آمریکایی و ارتباطات سیاسی، بتواند فناوری را وارد کند.
در نهایت، بن‌سلمان تلاش دارد تا نقش خود در منطقه را افزایش بدهد. نقش‌آفرینی در لبنان و سوریه دو پرونده پرتکاپوی او در یک سال گذشته بوده است. حالا هم از ایران خواسته تا خود را میانجی با آمریکا بکند. ایران هم پاسخ منفی داده است. هرگونه افزایش نقش سعودی در منطقه، احتمالا به ضرر ماست. همان گونه که سعودی در پرونده لبنان به ایران و حزب‌ا...، فشاری بی‌سابقه آورد. مسئله ما و آمریکا هم نیازی به میانجی ندارد. آمریکا باید از فکر خلع سلاح ایران خارج شود تا گفت وگو ممکن شود.