ایران پرسمان - ایسنا / وزیر امور خارجه پیشین اوکراین در یادداشتی بحث‌های فعلی درباره ارائه تضمین‌های سیاسی به اوکراین را به دلیل پیامدهایی که برای سیاستمداران غربی در کشورهایشان خواهد داشت، همچنین مخالفت روسیه با ایده‌هایی که مطرح است یک «بن‌بست» توصیف کرده و تشریح کرد که غرب چگونه می‌تواند صرفا با ارائه کمک‌های نظامی جامع به اوکراین و یکپارچهسازی سیاسی آن با اتحادیه اروپا، بازدارندگی در برابر حملات آتی را ایجاد کند.
«دمیترو کولبا» وزیر امور خارجه پیشین اوکراین در یادداشتی درباره ارائه تضمین‌های امنیتی به اوکراین که بحث اعزام نیروهای صلح‌بان غربی به این کشور در این راستا مطرح شده است، مطرح کرد که آنچه به تامین صلح در اوکراین کمک خواهد کرد، تامین تسلیحات اوکراین و یکپارچهسازی سیاسی آن است.
کولبا در یادداشتی که در روزنامه واشنگتن‌پست منتشر شده است، نوشت: «پس از نشست بحث‌برانگیز سران در انکوریج و واشنگتن در ماه گذشته، یک چیز کاملا مشخص است؛ اوکراین به امنیت نیاز دارد. اما پرسش‌هایی درباره این مطرح است که چه کسی چه‌گونه آن را ارائه خواهد کرد. اکنون، تنها روسیه و اوکراین پاسخ روشنی به این سوال دارند.
از زمان شکست مذاکرات استانبول در 2022، روسیه پافشاری کرده است که باید در جمع ضامن‌های امنیتی اوکراین حضور داشته، همچنین از حق وتوی اقدامات دیگر طرفین برای کمک به دفاع کی‌یف در برابر تجاوزات آتی برخوردار باشد.
این در حالی است که اوکراین می‌گوید به دلیل این که برخی از متحدان-بیشتر از همه آمریکا-هنوز آماده پذیرفتن آن در ائتلاف ناتو نیستند، به دنبال کمک‌های نظامی جدی و الزام‌آور از نظر حقوقی، از جمله از طریق حضور بین‌المللی(نظامیان) در میدان است. برای کی‌یف، مشارکت روسیه در چنین اقداماتی به هیچ وجه مطرح نیست، چراکه بسیار محتمل است هرگونه تجاوز آتی از جانب خود روسیه انجام شود.»
بازار
نشست رهبران اروپایی با «دونارد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در کاخ سفید
پیامدهای اجرای تضمین‌های امنیتی برای غرب
کولبا در ادامه گفت: «بحث تضمین‌های امنیتی در دیگر پایتخت‌ها هنوز در بن‌بست قرار دارد. ایده حضور نظامیان در میدان برای بسیاری از سیاستمداران اروپایی کابوس انتخاباتی است؛ رای‌دهندگان نمی‌خواهند چیزی در این باره بشوند.
یک تضمین امنیتی تعهدی الزام‌آور است-و عده‌ای که یک دولت به دولتی دیگر برای جنگیدن به نیابت از او در صورت انجام شدن یک حمله می‌دهد. بند 5 اساسنامه ناتو شاید نمونه بارز آن باشد. هرگونه «تضمین‌های امنیتی بند پنج»-همان‌طور که «استیو ویتکاف» فرستاده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا ترتیبات ممکن را توصف کرد، به معنای این است که "من به جای تو خواهم جنگید". هر چیز دیگری، کمک نظامی و فنی، تعلیم و حمایت سیاسی تضمین نیست، بلکه فقط کمک است. خبر خوب این است که کمک در صورت جامع و مداوم بودن، می‌تواند به اندازه یک تضمین امنیتی شفاف تاثیرگذار باشد.»
در ادامه این مطلب مطرح شده است: «اکنون خط مقدم در جبهه بیش از 750 مایل امتداد دارد و مرز طولانی‌تر با روسیه این قابلیت را خواهد داشت که آن را گسترش دهد. هزینه‌های مالی، چالش‌های لجستیکی، نیازهای کارکنان و چالش‌های امنیتی حفظ حضور صلح‌بانان اروپایی در امتداد این مسافت برای جدا کردن دو ارتش جنگ‌دیده که مصمم به انتقام هستند، بسیار طاقت‌فرسا و بی‌سابقه خواهد بود.
به همین ترتیب، استقرار نظامیان خارجی پشت خط مقدم به عنوان «نیروهای اطمینان‌بخش» (گزینه‌ای که اغلب به عنوان جایگزینی برای صلح‌بانی قوی‌تر مطرح می‌شود) نیز اثر محدودی خواهد داشت. استقبال مردم اوکراین قطعا از این گونه استقرار نیروها استقبال خواهد کرد. اما نیروهای اطمینان‌بخش نه موجب تسریع در پایان جنگ خواهند شد و نه مانع درگرفتن دوباره خصومت‌ها پس از هرگونه آتش‌بس. در همین حال، مسکو بارها این ایده را رد کرده و مدعی شده است که این بهانه‌ای برای استقرار نیروهای ناتو در خاک اوکراین خواهد شد.»
پیشنهادی برای از بن‌بست خارج کردن بحث‌ها درباره امنیت اوکراین
نگارنده در این راستا پیشنهاد کرد: «شرکای اوکراین باید به جای بحث بر سر این گونه بن‌بست‌ها فورا برای ارائه بسته کمک‌های جامع و قوی، همچنین ارائه تعهدات تزلزل‌ناپذیر نسبت به یکپارچهسازی سیاسی اوکراین با غرب وارد عمل شوند. ارائه تسلیحات باید در مقیاس گسترده‌تری انجام شود-هم در کشورهای غربی و هم در کارخانه‌هایی در خاک اوکراین تولید انبوه شوند که غرب تامین مالی آن را انجام می‌دهد. اطمینان‌یابی از تامین بی‌وقفه تسلیحات در یک بازه زمانی دقیق اهمیتی حیاتی دارد. احداث یک مجتمع نظامی-صنعتی اروپایی باید هم‌زمان با عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا به عنوان عضو کامل باید تسریع شود.
وعده حمایت از مسیر عضویت باید از نظر حقوقی الزام‌آور شود. اوکراینی‌ها به‌خاطر دارند که تفاهم‌نامه غیرالزام‌آور «بوداپست 1994» که در ازای صرف‌نظر کردن از زرادخانه اتمی اوکراین، به آن تضمین‌های امنیتی ارائه می‌کرد، چندان به حساب نیامد. کی‌یف تا ژانویه 28 توافق امنیتی دوجانبه با شرکای خود، از جمله آمریکا امضا کرد. باز هم تمامی آن‌ها اقدامات سیاسی بودند نه حقوقی. از آن زمان هم خبری از اجرای آن‌ها نشده است.»
نگارنده معتقد است: «شرکای اوکراین می‌توانند خواسته آن در سال 2022 را عملی کنند، یعنی بستن آسمان اوکراین. ناتو می‌تواند سامانه‌های دفاعی و جنگنده‌ها را از خاک اروپا(یا حتی از داخلی اوکراین) برای رهگیری موشک‌ها، پهپادها و بمب‌افکن‌های روسیه ارسال کند. در عین حال، شرکای غربی می‌توانند مجوز حملات بیقید و شرط به عمق قلمرو روسیه را بدهند و هزینه‌های تداوم جنگ تا زمانی نامعلوم را برای رژیم ولادیمیر پوتین تفهیم کنند.
نظامیانی اوکراینی در دونتسک، 26 اوت 2025
کولبا با گفتن این که «ارتش اوکراین باید برای مقاومت در برابر حملات آتی از سوی روسیه با استانداردهای ناتو منطبق شود»، بیان کرد که «متحدان این کشور می‌توانند ذخایر مهمات، سوخت و تجهیزات را برای اجرای ایده یادشده از پیش در خاک اوکراین مستقر کنند و هم‌زمان نیز تبادل اطلاعات را گسترش داده، دفاع سایبری را تقویت کرده و در دریای سیاه گشت‌زنی مشترک انجام دهند.»
او با گفتن این که «این گونه کمک نظامی جامع و یکپارچهسازی سیاسی به تدریح می‌تواند مسئله امنیت اوکراین را حل‌وفصل کند»، گفت: اوکراین باید به عنوان عضوی از غرب که به خوبی مسلح است ظهور کرده و روسیه مجبور به پذیرفتن آن به عنوان کشوری خواهد شد که قادر به ایجاد بازدارندگی در برابر تجاوزات آتی است.
در این یادداشت مطرح شد: «پوتین حتی بدون حق وتوی رسمی، درباره این اقدامات جنجال به‌پا خواهد کرد و مدعی خواهد شد که تمامی "خطوط قرمز" مسکو را نقض می‌کنند. اما این نباید شرکای اوکراین را از کار خود باز بدارد. هیچ یک از این اقدامات تضمین‌هایی امنیتی نیستند که آن‌ها را از نظر حقوقی متعهد به جنگیدن کند. کمک‌های جامع و تزلزل‌ناپذیر غرب فضای لازم برای ایجاد بازدارندگی هدفمند را فراهم می‌سازد.»
وزیر امور خارجه پیشین اوکراین در پاپان با گفتن این که «تشکیل این ساختار امنیتی جدید مرحله اول تحقق هدف یادشده برای امنیت اوکراین خواهد بود،» بیان کرد: مرحله بعدی باید به مراتب طاقت‌فرساتر باشد؛ مذاکرات مستقیم میان اوکراین و روسیه درباره درباره چگونگی هم‌زیستی بلندمدت دو کشور. تنها از طریق چنین گفت‌وگوهایی است که می‌توان ماموریت تامین امنیت اوکراین و به تبع آن اروپا را موفقیت‌آمیز دانست.»